انفجار معدن «یورت»: همه کارگرانی که محبوس شده بودند جان باختند

زمانه ـ انفجاری که ظهر چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت در معدن زغال سنگ یورت (آزادشهر) در استان گلستان روی داد به یک فاجعه انسانی بدل شد. علی ربیعی، وزیر کار و تعاون تعداد کارگرانی را که در این حادثه جان باختند، ۳۳ نفر اعلام کرده است.

به گزارش خبرگزاری‌های دولتی در حادثه انفجار معدن زغال‌سنگ یورت در آزادشهر ۳۳ کارگر جانشان را از دست دادند و ۶۹ کارگر هم مجروح شدند. به این ترتیب همه ۳۳ کارگری که در عمق ۱۸۰۰ متری زمین محبوس بودند، کشته شده‌اند. خبرگزاری فارس تعداد کشته‌شدگان را ۳۵ نفر اعلام کرده.

علی ربیعی گفته است که تاکنون فقط جنازه ۱۶ کارگر شناسایی شده. وزیر کار دستور داده است کمیته‌ای علت حادثه را شناسایی کند.

حسن روحانی، رپیس جمهوری اسلامی صبح پنجشنبه، یک روز بعد از این حادثه در پیامی صادر کرده و این حادثه را به مردم ایران و خانواده مصیبت‌دیدگان تسلیت گفته. روحانی به وزارت کشور، وزارت بهداشت و هلال احمر دستور داده که در امدادرسانی به مجروحان کمک کنند.

انفجار ساعت ۱۲ و پنج دقیقه روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت اتفاق افتاد. علت دقیق حادثه هنوز مشخص نشده. ظاهراً کارگران تلاش می‌کردند که موتور دیزل یک لوکوموتیو را به روش باطری به باطری راه بیندازند که جرقه‌ای تولید شده و گاز را که در تونل و در عمق ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ متری زمین متراکم بوده، منفجر می‌کند. تولید ریزش کرده بود و کارگران محبوس شده بودند. ۲۱ کارگر معدن‌کار به کمک کارگران محبوس شده شتافته بودند که آن‌ها هم کشته شدند.

علی ربیعی، وزیر کار به رسانه‌های داخلی گفته است که این حادثه به دلیل بی‌احتیاطی کارگران اتفاق افتاده. خبرگزاری فارس می‌گوید معدن یورت به لحاظ میزان گار متان از امنیت لازم برخوردار نبوده. وزیر کار به خبرگزاری ایلنا گفته است:

«بازرسان کار نیم ساعت قبل از حادثه از محل معدن بازدید کرده بودند. بی‌احتیاطی موجب وقوع این حادثه شد.البته گاز متان هم قدرت انفجاری بالایی دارد.»

کاظم نورمفیدی، نماینده ولی فقیه در استان گلستان و امام جمعه گرگان و حسن صادقلو، استاندار گلستان در پی حادثه تلخ معدن آزادشهر سه روز عزای عمومی اعلام کردند.

در معدن یورت در آزادشهر ۵۰۰ کارگر کار می‌کنند. حادثه در آغاز شیفت بعد از ظهر اتفاق افتاد.

ایران در سال ۲۰۱۶ در مجموع ۱.۶۸ میلیون تن زغال سنگ استخراج کرد. بیشتر زغال‌سنگ استخراج شده در داخل ایران و در صنایع فولاد مصرف می‌شد. بخش اندکی به خارج از ایران صادر می‌گردد.