اعتراضات و اخبار کارگری ،در معادن وکارخانه های ایران بیداد حکمروایی می کند. 17 اردیبهشت 1396

اخباروگزارشات کارگری17اردیبهشت1396
- گسترده ترباد همبستگی کارگران:
*مشارکت معدنچیان پیشکسوت البرز شرقی برای یافتن محبوس شدگان معدن زمستان یورت
*ابراز همدردی خانواده‌های معدنچی سنگرود با معدنچیان زمستان یورت
- سخنان کارگر معدن یورت زمستان رو در روی روحانی!
- ناگفته هایی از 35 کارگر مدفون در معدن!
- حادثه‌ای که «عیش» انتخابات را زایل کرد؟!
- دسترسی به ۱۳ کارگر معدن زمستان یورت تاکنون میسر نشده است
گسترده ترباد همبستگی کارگران:

*ابراز همدردی خانواده‌های معدنچی سنگرود با معدنچیان زمستان یورت

بیاد جان باختگان امروز معدن زغالسنگ آزاد شهر و انفجار تونل شماره ۹ دیروز معدن سنگرود!

در پی حادثه انفجار معدن زغال‌سنگ زمستان یورت در استان گلستان و در شرایطی هنوز عملیات امداد برای نجات باقیمانده معدنچیان محبوس ادامه دارد، گروهی از خانواده‌های کارگران جان باخته در حوادث کار معدن زغال سنگ سنگرود (واحد البرز غربی) در استان گیلان با ارسال پیامی همدردی خود را با بازماندگان این حادثه اعلام کردند.

صرف‌نظر از ابراز همدردی‌هایی که در روزهای گذشته از سوی گروه های مختلفی از مردم متوجه کارگران حادثه دیده معدن زمستان یورت و اعضای خانواده‌های آنها شده است، شاید وجه اهمیت پیام خانواده‌های معدنچی زغال‌سنگ سنگ رود در این باشد که تا همین چند سال پیش که هنوز فعالیت این واحد معدنی متوقف نشده بود، شمار قابل توجهی از کارگران براثر حوادثی مشابه جان خود را از دست داده بودند.

متن پیام همدردی خانواده‌های کارگران کشته شده، معدن زغال‌سنگ البرز بنقل از ایلنا بدین شرح است:

ما هم طعم تلخ مصیبت انفجار معدن را که موجب کشته شدن مردان نان‌آور دست‌کم ۲۰ خانوار شد را چشیده‌ایم و در این لحظات جان‌کاه آرزوی صبر وشکیبایی از خدا برای شما عزیزان را داریم.

۲۱ سال قبل بود که خبر انفجار معدن ذغال‌سنگ سنگرود رودبار دهان به دهان چرخید؛ در این حادثه ۲۰ کارگر کشته و حدود ۵۰ کارگر دیگر مجروح شدند. آن روزها که هنوز از شبکه‌های مجازی خبری نبود، نه پُروفایلی سیاه شد و نه پُستی در ماتم کشته شدگان معدن سنگرود لایک خورد. اما دلهای نگران هزاران کارگر چشم انتظار پدر کارگری بودند که به عمق معدن رفته و خبری از سلامتش نبود و همه پرسان پرسان جویای حال عزیزانشان بودند.

این پایان کار معدن سنگرود رودبار نبود، با تعطیلی ۱۷ ماهه معیشت قریب یک هزار کارگر این معدن دچار فراز و فرود شد، با پیگیری مسئول وقت معدن شروع بکار دوباره کرد اما رفته رفته از نیروهایش کاسته شد تا بعد از چندین دهه مهر تعطیلی بر پیکره این معدن خورد.

معدن سنگرود در کنار دامداری و کشاورزی مهمترین منبع درآمد و امرار معاش بخش اعظمی از ساکنین دو بخش عمارلو و خورگام بود و کارگران و نان آوران بسیاری را در همین معدن مشغول بکار کرده بود که به واسطه آن شور و نشاط در بیش از ۵۰ روستای این دوبخش برقرار بود و زندگی جریان داشت.

معدن سنگرود که تعطیل شد، ساکنانش کوچ کردند، مدرسه شبانه روزی اش تعطیل شد و از گلدسته مسجدش دیگر صدای اذان بلند نشد و خاطرات سی چهل ساله کارگرانی که اگر بعد از کار طاقت فرسای تونل آنها را می دیدی همه سیاه و یک رنگ بودند تا لقمه نانی را برای زن و فرزند خود تهیه کنند، به ویرانی تبدیل شد.

بیاد جان باختگان امروز معدن زغالسنگ آزاد شهر و انفجار تونل شماره ۹ دیروز معدن سنگرود!

*مشارکت معدنچیان پیشکسوت البرز شرقی برای یافتن محبوس شدگان معدن زمستان یورت

جمعی از کارگران بازنشسته وپیشکسوت معادن زغال‌سنگ طزره در سمنان ، برای شرکت در عملیات مربوط به جستجو و نجات همکاران گرفتار شده خود در معدن زمستان یورت شمال غربی حضور دارند.

گروهی از کارگران معدن البرزشرقی در استان سمنان به ایلنا گفتند که در روزهای گذشته شماری از همکاران بازنشسته وپیشکسوت‌آنها به همراه یک گروه از کارگران بخش ایمنی ونجات این واحد معدنی برای نجات معدنچیان محبوس زمستان یورت شمال غربی در محل حادثه حضور دارند.

پیش از این اعلام شده بود که به دنبال حادثه انفجار در معدن زمستان یورت و حبس شدن شماری از معدنچیان این واحد معدنی در داخل معدن، یک گروه 50 نفری متشکل از کارگران ایمنی ونجات معادن زغال سنگ طبس ، کرمان و البرز مرکزی با تجهیزات امدادی خود راهی محل حادثه شده‌اند.

از قرار معلوم 80 درصد از مراحل امداد ونجات توسط کارگران ایمنی و نجات معادن البرز شرقی ،کرمان ،طبس والبرز مرکزی انجام می شود.

سخنان کارگر معدن یورت زمستان رو در روی روحانی!

کارگران معدن در دیدار حسن روحانی از معدن یورت بی‌پرده به بیان سخنان ناگفته خود پرداختند.

برخی از سخنان یکی از این کارگران بدین گونه است:

چند سال پیش آمدیم دادگاه آزاد شهر شکایت کردیم ما را با باتوم همین همکارهای شما زدند فرار کردیم.

پارسال آمدیم فرمانداری 14 ماه حقوق نگرفته بودیم، آمدیم فرمانداری اعتراض کنیم، من 20 میلیون تومان از این شرکت طلب دارم، ده هزار تومان پول در خانه ام نیست بچه ا م را ببرم دکتر.

چرا برای مردگان ما، تشییع جنازه‌شان این جوری شد، ساختمان پلاسکو 14 نفر مردند چه کار کردید توی ایران شما، این جا 40 نفر مردند، این تشییع جنازه‌شان چی شد، این مادرها را نگاه کن، این خانمش است 7 تا بچه دارد، چه کار کنیم ما.

آقا نان نداریم بخوریم به قرآن مجید، من دلم داغ داره بگذارید حرفم را بزنم همه شان مردن.

40 نفر این جا مرده، یک ماه دیگر هم نمی توانیم این ها را بیاوریم بیرون، 40 روز دیگر هم نمی توانیم.

آقای روحانی تا حالا کجا بودی؟ اصلا شما نمی دانی معدن کار یعنی چی؟ بیمه های ما را نمی ریزند، یکسال کار می کنیم شش ماه بیمه می ریزند.

سخت و زیان آور به ما نمی دهند. آقای رئیس جمهوری چه کار کنیم ما؟

بگذارید من حرفم را بزنم، دیگه رئیس جمهور این جا نمیاد، تا 50 نفر نمیرن رئیس جمهور دیگه اینجا نمیاد، به قرآن نمیاد. هیچ کس نمیاد درد دل ما را ببینه.

لینک فیلم:

http://dl.nasimonline.ir/FileRepository//2017/5/7/636297706532809111.mp4

ناگفته هایی از 35 کارگر مدفون در معدن!

کارگران معدن: بیمه نداشتیم، 18 ماه حقوق نگرفته ایم، کپسول اکسیژن نداشتیم، اعتراض کردیم تنبیه شدیم

ح. ه یکی از کارگران این معدن که سابقه چندین ساله کار در این معادن را دارد به خبرنگاری می گوید" حقوق های مابین 700تا850 هزارتومان است که آن هم ماهانه واریزنمی شود والان مدت هجده ماهه که حقوق های ما را ندادند ما بیمه نیستیم.

مادرانی که با زبان محلی بر روی خرابه ها شیون می کنند و مردانی که تاریکی یک تونل گم شده اند. دیگری خبری از مرد خانواده نیست، اینها مشاهدات خبرنگار دیده بان ایران از داغدیده هایی است که داغ عزیزانشان را دیده اند. سه روز از تراژدی تلخ یورت زمستان می‌گذرد. تراژدی که معدنچیان آزادشهر در ٩٠ کیلومتری گرگان مرکز استان گلستان در عمق ١٨٠٠ متری زمین محبوس شدند. وقتی نام خبرنگار می آید به طرفش هجوم می برند و به زبان محلی می گویند نمی دانید که چه می کشیم. همسر داغدار یکی از این قربانیان این حادثه، می‌گوید:" ١٦ ‌سال بود که در معدن کار می‌کرد. قبل از ازدواج هم معدنکار بود. تازه مسئول شیفت یورت شده بود. همسرم همیشه برای کارش نگران بود، مسئولیت‌شناس بود " .

حسن کارگر معدن زمستان یورت آزادشهر نگران با ناراحتی به زمین خیره شده است می گوید از من عکس و فیلم نگیرید دست هایش زخم است می گوید: "نان کارگری می خورم، روز حادثه داخل تونل بودم بوی گاز همه جا پیچیده بود... " در چند متری معدن ایستاده است به دستانش نگاه می کند می گوید: "ببین خبرنگار ! اینها حاصل 20 سال کار من است تا دیروز کجا بودید ؟"

از حسن می پرسم چند نفر زیر آوار ماندند می گویند: نمی دانیم شاید 35 نفر نمی دانم "

از او می پرسم چرا گفتی تا "دیروز کجا بودید! " سری به نشانه تاسف تکان می دهد و می گوید :" مدت 14ماه است که حقوق خود را نگرفتیم وچندین بار به خاطر حقوق های معوق اعتراض هایی رابه مسولان شهر و کارفرمایان معدن کردیم و حتی چند بار دست از کار کشیدیم تا وضعیت های حقوق های معوق ما مشخص شوند کارگران این معدن اکثرا از روستایان شهرستانهای آزادشهرو رامیان می باشند که کارگر و کشاورز و دامدار هستند وخانواده آنها از وضعیت مالی ضعیفی برخوردارند. بهترین دوستم که زیر آوار ماند چند ساعت قبل از حادثه می خواست مادرش را به شهر ببرد برای درمان؛ برای همیشه زیر آوار ماند آن پیرزن را می بینی که آنجا نشسته است مادر علی است ما تنها و بی پناه بودیم 6 ماه است که هر روز فریاد می زنیم هیچ مسئولی صدای ما را نشنید"

چند زن روستایی دور هم جمع شده اند با زبان محلی شیون می کنند و بر سر و صورت خود می زنند نزدیکتر که می روم می شنوم با زبان محلی فرزندشان را صدا می زنند. می خواهم از این صحنه عکس بگیرم مرد جا افتاده ای پشت سرم فریاد می زند.

"چرا می خواهی عکس بگیری؟! می خواهی بدبختی مان را نشان بدهی؟! " الان این زنان دیگر هیچ سرپرستی ندارند چرا مسولان وکارفرمای معدن حق و حقوق قانونی این کارگران زحمتکش که باجان خود بازی میکنند را ندادند امروز از جان ما چه می خواهند؟ چرا نمی گذارید به حال خودمان باشیم! روزی 18 یا 19 ساعت کار می کردیم هر چه اعتراض کردیم بی فایده بود"

همه این خانواده ها بدهکار هستند حالا که مردهایمان مرده با بدهکاری نمی دانیم چه کنیم

از او می پرسم در طول ماه های گذشته کسی پیگیر حل مشکلات شما بود؛:کارگر معدن دو دستش را بالا می برد و فریاد می زند: " کدام حل مشکل؛ حتی در دفترشان هم به روی ما بسته بود. هر روز می گفتیم معدن بوی گاز می دهد می گفتند شما سواد ندارید چرا نباید این معادن ایمنی لازم را نداشته باشند چرا باکمترین. تجهیزات این کارگران باید کار کنند حتی چراغ معدن درست و حسابی هم نداشتیم. همه این خانواده ها بدهکار هستند حالا که مردهایشان مرده با بدهکاری نمی دانیم چه کنیم. "

کپسول اکسیژن نداشتیم

ح. ه یکی از کارگران این معدن که سابقه چندین ساله کار در این معادن را دارد به خبرنگار دیده بان ایران میگوید حقوق های مابین 700تا8500هزارتومان است که آن هم ماهانه واریز نمی شود والان مدت هجده ماهه که حقوق های ما را ندادند ما بیمه نیستیم با این شغل خطرناک وسخت وطاقت فرسا حقوق های ما از سال 93 تاکنون بطور مرتب ماهانه پرداخت نشده وهرسال چهارماه ازحقوق ما را ندادند و ما را بیمه نکردند آیا با این خطرات شغل معدن کاری نباید کارگران را بیمه کنند؟! هر دفعه که اعتراض کردیم مارا تنبیه کردند. مسولان معدن طبق قانون وظیفه دارند تا مارا بیمه کنند درروزهای گذشته بوی شدید گاز از داخل این تونل بیرون می آمد مانشتی شدید گاز را اطلاع دادیم ولی توجه نکردند در داخل این تونل به غیر از یک راه ورودی راه دیگری وجود نداشت وکپسول, اکسیژن تا قبل نیم ساعت به اتمام رسید با اتمام اکسیژن چطورمی شود داخل تونل نفس کشید؟!

آن هم باوجود گاز متان ودی اکسید کربن؛ مابه مسولان معدن گفتیم بخاطر بوی شدید گاز متان دستگاه سنجش گاز نیاز هست تا گاز موجود تونل را برآورد کنیم متاسفانه یک دستگاه سنجش گاز نیاوردند در این تونل پانصد نفرکارگر اکثرا متاهل ودارای زن و بچه اند چرا به خواسته ها و هشدارهای ماتوجه نکردند که باعث شوداین فاجعه عظیم اتفاق بیفته وباعث بشه 35نفرازدوستان وهمکاران عزیزمان رابخاطرکوتاهی و سهل انگاری مسولان و کارفرمایان معدن ازدست بدهیم.

حادثه‌ای که «عیش» انتخابات را زایل کرد؟!

داخل معدن، کارگاه‌ها مثل گورهای عمودی، تاریک و سیاه، دهان گشوده بود در سالن استخراج و پیمانکار معدن، هر چه شیب سالن را پایین می‌رفتیم، می‌شمرد که چند متر و چند متر و چند متر از سطح زمین فاصله گرفتیم و رفتیم تا ٣٠٠ متری و ٥٠٠ متری و ٨٠٠ متری پایین‌تر. سال ٨٧، کارگران معدن دستمزدهای ٢٥٠ هزار تومانی و ٣٠٠ هزار تومانی می‌گرفتند با قراردادهای ٨٩ روزه و موقت. کارگرانی که چون تا آن روز گوش شنوایی نداشتند و مطمئن بودند که پس از آن هم نخواهند داشت، فرصت چند دقیقه‌ای را مغتنم دیده و پناه آورده بودند به ضبط صوت یک خبرنگار. از قراردادهای بی‌ریشه می‌گفتند و از فرداهای بی‌امید و از دست‌های خالی و دل‌های یخ زده. وزیر آمد به جمع کارگران. وزرا همیشه می‌آیند به جمع کارگران. وقتی پرسیدم درباره فیش‌های حقوقی ناچیز کارگران (آن زمان حداقل دستمزد ٢١٩ هزار و ٦٠٠ تومان بود) وزیر، سر و چشم‌ها را رو به آسمان گرفت و سوال را با سوال جواب داد: «خانم. این جمع مردانه است. شما با این حجاب نامناسب اینجا چکار می‌کنی؟»

سال ٨٩ که معدن هجدک فرو ریخت و شد گور ٤ معدنکار، به منزل کارگران معدن راور که شماره‌های‌شان را در همان ظهر زمستانی گرفته بودم تلفن زدم. دختران‌شان پای تلفن می‌گفتند که نمی‌خواهند شوهر معدنکار داشته باشند. طاقت نداشتند یک ظهر، یک غروب، یک نفر بیاید، درِ خانه‌شان را بکوبد که «معدن ریخت، آوار شد، منفجر شد، مثل اینکه شوهر شما...» زنان‌شان پای تلفن می‌گفتند که نمی‌خواهند پسر بزایند. طاقت نداشتند یک ظهر، یک غروب... .

بار دوم، اردیبهشت ٩٣. معدن زغال‌سنگ طزره شاهرود. این‌بار عمق گور را، سرمای مرگ را در دیواره‌هایش لمس کردم وقتی در سوراخ تنگ عمودی کارگاه، خودم را به دیواره چسبانده بودم که سُر نخورم و سقوط نکنم به عمق ٥٠ متری. من فقط چند دقیقه در آن گور عمودی بودم اما آن مردها، برای نان خانواده، برای پرداخت قسط‌های تا آخر عمر، برای رِشتن تارهای فقر، هر روز و هر شب در امتداد دیوار گور بالا و پایین می‌رفتند و می‌دانستند که این گور، یک روز آنها را هم می‌بلعد مثل رفیق‌شان که آن سال، در انتهای یکی از کارگاه‌ها، در توده خاکه زغالی که ذره ذره و بی‌وقفه مثل ساعت شنی از بالای کارگاه فرو می‌ریخت، دفن شد. سال ٩٣، حقوق کارگران معدن حداکثر ٧٥٠ هزار تومان بود و حداقل دستمزد، ٦٠٩ هزار تومان. نگاه کارگران طزره هم مثل رفقای‌شان در معدن راور، حداقل هزار کیلومتر دورتر، پر از ترس بود و خالی از امید. پر از خشم بود و خالی از آرامش. مردانی که صبح که از دروازه تاریک معدن داخل می‌شدند، هیچ امیدی به دیدن غروب نداشتند. مدیر آن معدن، وقتی درباره دستمزد ناچیز کارگران و تاخیر ٢ ماهه و ٣ ماهه پرداخت‌ها و قراردادهای موقت پرسیدم، مرا به تفکرات کمونیستی متهم کرد و کپی فیش‌های حقوقی را روی میز گذاشت که قبل از کسر مالیات و ده‌ها تبصره و بند، یک میلیون و خرده‌ای بود...

٤ روز از حادثه انفجار معدن آزاد شهر گلستان گذشته. حادثه‌ای که «عیش» انتخابات را زایل کرد. گرچه خیلی‌ها حادثه انفجار و جان باختن ده‌ها معدنکار را به بایگانی سپردند تا در «موقع مناسب» رسیدگی کنند. نوبت کارگر، همیشه آخر خط است. کارگر، انگار روی پیشانی‌اش این مهر شوم خورده که میراث‌دار فقر باشد از نسلی به نسل دیگر و تعهد سپرده باشد که روی دیگری از زندگی نبیند. کارگر انگار محکوم است که حتی در یک حادثه هم که خود بازیگر و نقش اولش بوده، کمترین سهم را از خبرها داشته باشد. در فاصله ٤ روز گذشته، سهم معدنکاران آزاد شهر از خبر در رسانه ملی، فقط پخش یک مستند کوتاه درباره کارگر معدن بود و قابی کنار صفحه شبکه خبر که آن هم بیشتر از دو روز عمر نداشت. دریغ از یک نوار اریب تسلیت بر صفحه رسانه‌ها. دریغ از یک ساعت چشم‌پوشی از پخش ترانه و موسیقی با ریتم ٦ و ٨ در رسانه ملی. دریغ از یک تغییر کوچک در روال عادی مناسبات سیاسی و فرهنگی و اقتصادی به حرمت جان ٣٥ انسانی که فقر به پای‌شان زنجیر شده بود و سنگینی همان زنجیر هم، فرو کشیدشان به گودال مرگ. صفحه اول صبح پنجشنبه بسیاری از روزنامه‌ها، پر بود از اخبار سیاسی باب طبع این روزها و شاید خیلی‌ها، زیر لب گفتند «کاش حادثه آزاد شهر، بعد از انتخابات اتفاق می‌افتاد.»

قطعا زندگی ادامه دارد. با معدنکاران آزاد شهر یا بدون آنها. من و شما و دیگران، از دیروز و دو روز قبل و فردا و پس فردا، همان روال معمول زندگی را ادامه دادیم و ادامه خواهیم داد. قراری هم غیر این نیست و نداریم. نه از واقعیت زندگی معدنکار و خانواده معدنکار می‌دانیم و نه می‌توانیم ذره‌ای از دردش را درک کنیم. درک ما از اجبار کل مردان یک روستا به معدنکار شدن به دلیل فقر و نبود هیچ فرصت شغلی، در همان حد و قلیل است که درک خانواده کارگر معدن زغال‌سنگ از رفاه و فردای بهتر. انفجار، ریزش دیواره‌ها، خفگی از گاز، دفن شدن در توده خاکه‌زغال، سیاه شدن ریه، بسته شدن مجاری تنفسی، هیچ کدام اینها در فیش حقوق کارگر معدن نوشته نمی‌شود اما زندگی کارگر معدن، یک روز به این دلایل تمام می‌شود، همانطور که زندگی آن ٣٥ کارگر معدن آزاد شهر. خانواده‌های آن ٣٥ معدنکار، از امروز، نه به فکر مراسم دفن و ختم، که باید به فکر نان فردا باشند. نانی که مردشان، آنطور از دل زمین می‌کند با جان کندن و حالا که مرد نیست، که در خیلی خانه‌های اطراف معدن، امروز بیش از یک مرد نیست که معدن، شغل اجباری همه مردهای آن حوالی بود و هست و خواهد بود... .

اما دفن شدن ٣٥ کارگر در اعماق زمین، کارگرانی که حتی علت مرگ‌شان تا این حد با ما متفاوت است، آنقدر ارزش نداشت که حتی برای چند ساعت، حتی برای چند دقیقه عزای ملی اعلام شود ؟ کجا هستند چهره‌ها ؟ آنهایی که از صبح تا شب می‌دوند که مبادا صندلی‌شان در مسابقه «من را ببینید» خالی بماند؟ کشته شدن حداقل ٣٥ معدنکار آنقدر ارزش نداشت که یکی از این صدها «چهره» فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و اجتماعی، که همیشه قلم‌های‌شان آماده است برای دلسوزی‌های دلیل‌دار، دو خط بنویسند برای همدردی با خانواده‌هایی که مردشان هم که بود، روزگار زاری داشتند و حالا که مرد خانه هم رفته، زارتر از زار شده‌اند ؟ چرا ؟ چون «آزاد شهر» آنقدر دور از چشم و دسترس بود که نمی‌توانست صحنه نمایش باشد؟ صحنه نمایش، فقط پایتخت است؟

دسترسی به ۱۳ کارگر معدن زمستان یورت تاکنون میسر نشده است

معاون مدیرکل بحران استانداری گلستان، می‌گوید با وجود تلاش امدادگران و پیشرفت نسبی عملیات امدادرسانی، از سرونشت ۱۳ کارگر معدن زمستان یورت آزادشهر خبری در دست نیست.

حمید رضا منتظریمعاون مدیرکل بحران استانداری گلستان به ایلنا گفت: تلاش امدادگران برای دسترسی به محلی که ۱۳ معدنچی در آنجا گرفتار شده‌اند، ادامه دارد.

وی گفت: با وجود پیشرفت نسبی در عملیات امدادرسانی هنوز خبر جدیدی در دست نیست.

منتظری در پاسخ به این پرسش که دسترسی اولیه به معدنچیان چه زمانی میسر می شود، گفت: فعلا نمی‌توان در این خصوص زمانی را اعلام کرد و فعلا باید منتظر ماند.

- تجمع اعتراضی کارکنان مجتمع پتروشیمی پردیس نسبت به نادیده انگاشتن اصول ایمنی و سوء مدیریت!

- اعتصاب کارگران قسمت روباز معدن کوشک بافق دراعتراض به عدم افزایش حقوق!

- راهپیمایی وتجمع اعتراضی کارگران كشت و صنعت مغان نسبت به عدم پرداخت 3ماه حقوق،حق اضافه کاری وسنوات !

- اعتصاب وتجمع کارگران کارخانه پی وی سی سمنان برای دومین روزمتوالی!

- اعتصاب وتجمع کارگران کارخانه برفاب دراعتراض به عدم پرداخت حقوق!

- تجمع اعتراضی کارگران بازنشسته کارخانه رنگین نخ سمنان برای پنجمین بار!

- اعتصاب کارگران میدان تره بار خیابان کرمان!

- وضعيت اسماعيل عبدي، معلم زنداني، از زبان برادرش محمد عبدي

- تاخیر در صدور حکم دادگاه جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد

- بیکاری کارگران کوبن مبدل‌فرد زنجان با ماه ها حقوق معوقه بدنبال تعطیلی شرکت!

- مرگ دو کارگر ساختمانی در اراک در دو حادثه جداگانه

- جان باختن یک کارگر ساختمانی جوان درتهران بدنبال سقوط از ارتفاع!

تجمع اعتراضی کارکنان مجتمع پتروشیمی پردیس نسبت به نادیده انگاشتن اصول ایمنی و سوء مدیریت!

بامداد امروز (17 اردیبهشت ماه) جمعی از کارکنان مجتمع پتروشیمی پردیس دراعتراض به نادیده انگاشتن اصول ایمنی و سوء مدیریت ، دست به تجمع اعتراضی زدند.

یکی از کارکنان مجتمع پتروشیمی پردیس به ایلنا گفت: با بروز حادثه هفته گذشته نشتی آمونیاک در فاز یک پتروشیمی پردیس و مصدومیت همکاران ما که تا سر حد مرگ پیش رفتند، خواستار برکناری مدیر مجتمع (تولید) هستیم.

وی گفت: در تاریخ 12 اردیبهشت (روز حادثه) با وجود نشتی شدید آمونیاک، اصرار بر راه اندازی باعث این حادثه شد.

وی افزود: در این حادثه 10 نفر از کارکنان آتش نشان و بهره بردار مصدوم شدند که 6 نفر دارای مشکلات تنفسی شدند و 4 نفر از آنان با گذشت 5 روز از حادثه هنوز در بخش Icu بیمارستان های شیراز بستری هستند.

به گفته وی، این حوادث کاری ناگوار ناشی از نادیده گرفته شدن اصول ایمنی و سوء مدیریت که همواره افزایش میزان تولید را بر سایر مسائل در اولویت قرار می دهد، رخ داده است.

درهمین رابطه:

*جمعی ازکارگران پتروشیمی پردیس:توجه بیشتر به رعایت اصول ایمنی کار از سوی کارفرما

در پی حادثه نشتی (11 اردیبهشت ماه) در فاز یک آمونیاک پتروشیمی پردیس شماری از کارگران این پتروشیمی بروز چنین حوادثی را تقدم تولید بر ایمنی اعلام کردند و خواستار توجه بیشتر به رعایت اصول ایمنی کار از سوی کارفرماشدند.

این کارگران با یادآوری اینکه در سنوات گذشته نیز حوادث مشابهی در این واحد پتروشیمی به وقوع پیوسته که نتیجه آن مصدومیت شماری از همکاران آنها بوده است، به ایلنا گفتند: متأسفانه ناچیز شمردن اصول ایمنی و رسیدن به تنها هدف یعنی تولید حداکثر بدون در نظر گرفتن ایمنی نفرات و واحد تولیدی از سوی مقامات بالادستی شرکت موجبات این حادثه را فراهم آورد.

با باور این کارگران در تمامی مواردی از این دست تذکرات مکرر واحد ایمنی و بهره برداری نادیده گرفته شده و در عمل به جای آنکه مقامات مسئول فعالیت خود را در جهت کاهش چنین حوادثی متمرکز کنند، بیشتر دغدغه خود را متوجه بالابردن میزان تولید کرده‌اند که نتیجه آن تکرار حوادثی از این دست بوده است.

*مسمومیت 9کارگر درحادثه نشت گاز شرکت پتروشیمی پردیس در11اردیبهشت روزتعطیلی رسمی کارگران!

روابط عمومی شرکت پتروشیمی پردیس از مسمومیت9کارگراین شرکت درحادثه نشتی گاز شب گذشته(11اردیبهشت،روزتعطیلی رسمی کارگران؟!)،خبرداد.

روابط عمومی شرکت پتروشیمی پردیس با انتشار اطلاعیه ای رسمی اعلام کرد: شامگاه دوشنبه در ساعت ۲۲:۰۷ واحد اوره فاز یک این مجتمع پتروشیمی دچار نشتی شد که بلافاصله واحدهای ایمنی و آتش نشانی این شرکت و شرکت های همجوار (پتروشیمی های پارس، زاگرس، جم و آریاساسول) و همچنین مدیریت ارشد ایمنی، بهداشت و محیط زیست شرکت عملیات غیر صنعتی پازارگاد وارد عمل شده و عملیات کنترل و مهار نشتی آغاز شد.

درتحقیقات اولیه، بالا بودن فشار سیستم و معیوب شدن ولو تخلیه عامل اصلی نشتی بوده است. با نشت مقداری محلول کربومات (که از مواد اولیه جهت تولید اوره است) ۹ نفر از کارکنان این شرکت و امدادگران حاضر در محل حادثه، دچار مشکلات تنفسی شدند که ۷ نفر از ایشان در بیمارستان نبی اکرم عسلویه تحت درمان قرار گرفته اند و دو نفر از مصدومان جهت انجام کنترل ها و مراقبت های ویژه و موثرتر به بیمارستان خمینی،شهر کنگان اعزام شدند که خوشبختانه شرایط عمومی مصدومین پایدار و رو به بهبود گزارش شده است.

اعتصاب کارگران قسمت روباز معدن کوشک بافق دراعتراض به عدم افزایش حقوق!

روز گذشته(16اردیبهشت)،کارگران بخش روباز معدن کوشک بافق دراعتراض به عدم افزایش حقوق وعملی نشدن وعده های مدیران درهمین رابطه دست به اعتصاب زدند.

به گزارش یک منبع خبری محلی،نارضایتی کارگران معدن کوشک بافق از میزان حقوق و عملی نشدن وعده های مدیران این معدن باعث شد تا آنها قسمت روباز این مجموعه معدنی را تعطیل نموده و دست به اعتصاب بزنند.

سال گذشته مدیرعامل این معدن بدلیل اینکه طرح طبقه بندی را اجرا نمی نمود به کارگران قول افزایش حقوق در سال جاری را داده است اما آن را نیز عملی نکرده است و این باعث شدت نارضایتی 30 کارگر قسمت روباز این معدن شده است.

راهپیمایی وتجمع اعتراضی کارگران كشت و صنعت مغان نسبت به عدم پرداخت 3ماه حقوق،حق اضافه کاری وسنوات !

صبح امروزيكشنبه17اردیبهشت ماه،جمعی از کارگران پیمانکاری كشت و صنعت و دامپروري مغان در اعتراض به عدم پرداخت 3ماه حقوق،حق اضافه کاری وسنوات بطرف شهر پارس آباد مغان راهپیمایی ومقابل اداره مركزی شرکت تجمع کردند.

به گزارش یک منبع خبری محلی،این کارگران می گویند: سه ماه است که حقوق نگرفته اند و اکثریت کارگران شرکت مستاجر هستند و بچه هاى محصل دارند و با توجه به وضعیت بد اقتصادى حاکم بر جامعه و همه این مشکلات، شرکت کشت و صنعت سه ماه است که حقوق ما را پرداخت نکرده و علیرغم اعتراضات مکرر متاسفانه هر بار جواب سر بالا به ما مى دهند و هیچکس پاسخگوى ما نمى باشد.

اين كارگران با بیان اینکه ما به غیر از حق و حقوق مان هیچ چیز دیگرى از شرکت نمى خواهیم، تصریح کردند: ما از مدیر عامل جديد شركت، استاندار و فرماندار می خواهیم که شخصا به این پرونده رسیدگى کنند و نگذارند حق صدها کارگر زیر پا گذاشته شود.

اين اعتراضات در حالي است كه تعداد کارگران تجمع کننده دست کم بيش از 300 نفر برآورد می‌شود و از قرار معلوم تجمع این کارگران در مقابل اداره مركزي شركت و در ادامه مسير منتهي به شهر پارس آباد مغان بود.

به دنبال اين اعتراضات، فرماندار، دادستان، فرمانده انتظامي و هنگ مرزي شهرستان پارس آباد مغان در جهت حل مشكلات در بين اين كارگران حاضر شدند.

قابل یادآوری است که این سومين تجمع اعتراضی کارگران این شرکت در یک سال گذشته بود.

اعتصاب وتجمع کارگران کارخانه پی وی سی سمنان برای دومین روزمتوالی!

امروز17اردیبهشت، کارگران کارخانه پی وی سی واقع در مهدی شهر سمنان برای دومین روزمتوالی دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق،حق اضافه کاری وحق بیمه از رفتن بسر کار خودداری ودر کارخانه تجمع کردند.

براساس گزارشات منتشره،تجمع و اعتصاب کارگران صنایع پی.وی.سی ایران در مهدی‌شهر که از روز گذشته16اردیبهشت آغاز شده بود، امروز هم ادامه یافت.

کارگران صنایع پی.وی.سی ایران دیروز حاضر به انجام کار نشدند تا توجهی به آن‌ها شود؛ آن‌ها امروز هم گرد هم جمع شدند و خواهان دریافت حقوق و دستمزد معوقه خود هستند.

این کارگران بر اساس آنچه عقب‌افتادگی ۱۲ ماه حقوق، ۱۷ ماه اضافه کاری و نداشتن دفترچه بیمه اعلام کردند، امروز تجمعی برپا کردند تا شاید به آن‌ها توجه شود.

اعتصاب وتجمع کارگران کارخانه برفاب دراعتراض به عدم پرداخت حقوق!

امروز 17اردیبهشت،کارگران کارخانه تولید لوازم خانگی برفاب واقع درشهرکرد در اعتراض به عدم پرداخت حقوقشان در سال جدید دست از کار کشیدند و در محوطه این کارخانه تجمع کردند.

یکی از کارگران کارخانه برفاب به خبرنگاری گفت: از ابتدای سال جاری هیچ از کارگران این کارخانه حقوقی دریافت نکرده‌اند که این امر موجب اعتراض و تجمع بیش از 300 نفر از کارگران بخش‌های پرس‌کاری، مونتاژ، لعاب و جوشکاری امروز صبح در محل کار شده است.

تجمع اعتراضی کارگران بازنشسته کارخانه رنگین نخ سمنان برای پنجمین بار!

روز گذشته(16اردیبهشت)، کارگران بازنشسته کارخانه رنگین نخ سمنان برای پنجمین بار در سال جاری در اعتراض به آنچه بی‌توجهی مسئولان به پیگیری پرداخت مطالبات سنواتی ومزدی خود عنوان می کنند مقابل ساختمان فرمانداری سمنان تجمع کردند.

به گفته یکی از کارگران معترض بنقل از ایلنا ، با وجود آنکه در چندین نوبت از مسئولان استانی وشهرستانی خواسته شده است تا پی گیری مطالبات مزدی وسنواتی آنان باشند اما تا این لحظه به خواسته‌های آنها توجهی نشده است.

به گفته وی، در پی تجمعات گذشته، روز سه شنبه هفته گذشته شورای تامین فرمانداری سمنان در این باره جلسه‌ای تشکیل داد که به دلیل عدم حضور کارفرما بی‌نتیجه پایان یافت.

طبق اظهارات کارگران رنگین نخ آنچه موجب نگرانی برخی کارگران شده است تمدید نشدن دفترچه های درمانی تعدادی آنان از سوی اداره تامین اجتماعی سمنان است .

به گفته یکی از آنان از شهریور ماه سال 94 مطالبات بیمه ای ما کارگران به تامین اجتماعی پرداخت نشده به همین دلیل تامین اجتماعی سمنان از زدن اعتبار دفتر چه های در مانی ما خوداری می کند.

گفتنی است حدود 49 نفر از کارگران بازنشسته وشاغل کارخانه رنگین نخ سمنان که بعد از تعطیلی کارخانه بیکار وتعداد زیادی از آنان بازنشسته شده اند بابت وصول معوقات مزدی دوران اشتغال و نیز سنوات پایان خدمت وبازنشستگی خود معطل مانده اند.

اعتصاب کارگران میدان تره بار خیابان کرمان!

روز گذشته (شانزدهم اردیبهشت)، حدود چهل کارگر میدان میوه و تره‌بار تهران در اعتراض به وضعیت نامناسب غرفه ها دست از کار کشیدند.

این کارگران به ایلنا گفتند: در روزهای گذشته خدمات رفاهی از جمله وسایل خواب و تجهیزات تهیه چای از غرفه ها جمع آوری شده است؛ این در حالیست که در هر غرفه، حدود هشت کارگر به صورت شبانه روزی حضور دارند و اگر قرار باشد امکانات نباشد، اوضاع خیلی سخت می‌شود.

یکی از کارگران می‌گوید جالب اینجاست که جمعه (پانزدهم اردیبهشت) در مراسمی که شهرداری تهران به مناسبت هفته کارگر برگزار کرد، رحیمی مدیر میادین میوه و تره‌بار تهران از اقدامات خود در جهت افزایش رفاه کارگران داد سخن داد.

به گفته کارگران این اعتراض حدود یکساعت به طول انجامیده است.

وضعيت اسماعيل عبدي، معلم زنداني، از زبان برادرش محمد عبدي

محمد عبدي، برادر معلم زنداني اسماعيل عبدي، در گفتگو با راديو ندا از وضعيت برادرش كه از دهم ارديبهشت در زندان اوين اعتصاب غذا كرده، از روند امنيتي پرونده ايشان و از حمايت مادي و معنوي فرهنگيان از خانواده عبدي مي گويد!

گوش کنید:

http://www.radioneda.de/2017/05/08/M_Abdi170506.mp3

تاخیر در صدور حکم دادگاه جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد

وکیل جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد از تاخیر در صدور حکم دادگاه موکلان خود خبر داد.

محمدعلی جداری فروغی (وکیل جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد) به ایلنا گفت: در تاریخ بیست و یکم اسفند 95 در شعبه 101 دادگاه کیفری 2 شهرستان ساوه آخرین جلسه محاکمه موکلین به اتهاماتی از قبیل تشویش اذهان عمومی و اخلال در نظم، تشکیل شد و در این جلسه، آخرین دفاعیات به عمل آمد و شهودی که از طرف وکیل کارفرما معرفی شده بود، همگی به نفع موکلین شهادت دادند؛ وکیل شرکت پروفیل ساوه نیز اعلام داشت هیچ گونه شکایتی از ابتدا علیه عظیم زاده نداشته و ندارد.

این وکیل دادگستری افزود: طبق قانون آیین دادرسی، علی القاعده باید ظرف یک هفته حکم صادر می‌شد، ولی با گذشت حدود دو ماه، هنوز حکمی برای موکلین صادر نشده‌است.

جداری فروغی در پایان گفت: امیدوارم با توجه به دفاعیات و محتوای پرونده، هرچه سریعتر حکم برائت موکلین صادر شود.

بیکاری کارگران کوبن مبدل‌فرد زنجان با ماه ها حقوق معوقه بدنبال تعطیلی شرکت!

13کارگر شرکت کوبن مبدل‌فرد تولید کننده کاتالیزور و اگزوز پراید واقع درزنجان،با ماه ها حقوق معوقه بدنبال تعطیلی شرکت بیکار شدند.

طبق گفته‌های کارگران اخراج شده شرکت امروز این واحد دیگر رسما فعالیتی نداشته و کاملا تعطیل است و صرفا دو نفر به عنوان نگهبان در این شرکت مشغول به فعالیت هستند.

یکی از کارگران اخراج شده این کارخانه به خبرنگاری گفت: این واحد از 31 فروردین ماه فعالیتی ندارد و در این مرحله 13 نفر از کارگران از کار بیکار شده‌اند.

وی با اشاره به اینکه کارگران اخراج شده از شرکت 10 ماه است که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند، گفت: این در حالی است که در یک سال گذشته حق بیمه کارگران شرکت نیز از سوی مالک شرکت پرداخت نشده است.

وی با اشاره به اینکه پیش از این نیز 15 نفر دیگر از کارگران اخراج شده بودند، افزود: در واقع ظرفیت اسمی شرکت بیش از 400 نفر است، اما به گفته مالک شرکت به علت رکود و عدم فروش محصولات تعداد کارگران طی چند سال اخیر به 30 نفر رسیده بود.