ستم کاری های مضاعف برعلیه زندانیان سیاسی شهرستانی در تمام روزهای تعطیل نوروزی

طبق اخبار رسیده از زندان رجایی شهر در تمام روزها ی تعطیل نوروز کماکان ستم مضاعف بر این زندانیان ادامه یافت. انها کماکان از تلفن زدن به خانواده هایشان محروم هستند. زندانیان شهرستانی علاوه برانکه از تلفن محروم هستند، خانواده های انها هم به دلیل دوری راه وگرانی وحشتناک هزینه حمل ونقل در ایران از دیدار آنها در طول سال محروم هستند. مثلا اگر یک خانواده پنج نفره بعد از یکسال بخواهند از یکی از شهرهای کردستان یا خوزستان به دیدار عزیزانشان بیایند، حداقل دو ملیون تومان خرج رفت وامد انها و یک شب استراحت در تهران یا کرج میشود. از کجا بیاورند. تازه اغلب نان آوران هم که مردان خانواده هستند، در زندان به سر می برند. از کجا در امد پیدا کنند. این ستم کاری حکومت وسازمان زندانها گاه، شیرازه زندگی ها را از هم پاشیده است. سال ها دوری وصدای یکدیگر را  نشنیدن و همدیگر را ندیدن ،شناخت زندانی وخانواده اش را از هم دیگر کم و انها را باهم  غریبه می کند. فرزندان بزرگ میشوند ،بدون انکه بزرگتر ها بزرگتر شدن انها را ببینند . بسیاری از شرایط زندگی وامکانات وادرس ها وساخت وسازها تغییر می کندد . اگر زندانی بعد از ده ، پانزده ، بیست ، سی سال از زندان ازاد شود با همه چیز غریبه می شود. وخانواده اش او را نمی شناسند واو هم خانواده اش را نمی شناسد. نوروز فرصت تلخی است که زندانی در شرایط سکوت قبرستانی زندان و تعطیلی قسمت های اداری زندان، به این اندیشه های تلخ فکر کند. گاه حتا قیافه خانواده هم از یاد زندانی می رود. زندانیان دلاوری که بیش از 5 و 10 و15 و... بیشتر در زندان هستند. و گاه خانواده ها ارام آرام زندانی خودشان را از یاد می برند. این هم یکی از جنایتهایی است که کمتر به ان فکر می کنیم.