کارگری24آذر1395
لایحه اصلاح قانون کار احمدی نژاد – روحانی نه!
تغییرقانون کار بنفع کارگران آری!
- دومین روزاعتصاب کارگران مجتمع پتروشیمی مارون وتجمعشان مقابل ساختمان دفتر مدیریت!
- تجمع اعتراضی کارگران پروژه های عمرانی شهرداری گرگان برای دومین روزمتوالی نسبت به عدم پرداخت6ماه حقوق!
- تجمع کارگران شهرداری لنگرود دراعتراض به عدم پرداخت حقوق مقابل فرمانداری!
- تجمع اعتراضی نمایندگان 250 نفر از قبولین آزمون مقابل مجتمع فولاد آذربایجان!
- عدم پرداخت5ماه حقوق کارگران کارخانه چوفا اردکان!
لایحه اصلاح قانون کار احمدی نژاد – روحانی نه!
تغییرقانون کار بنفع کارگران آری!
- دومین روزاعتصاب کارگران مجتمع پتروشیمی مارون وتجمعشان مقابل ساختمان دفتر مدیریت!
- تجمع اعتراضی کارگران پروژه های عمرانی شهرداری گرگان برای دومین روزمتوالی نسبت به عدم پرداخت6ماه حقوق!
- تجمع کارگران شهرداری لنگرود دراعتراض به عدم پرداخت حقوق مقابل فرمانداری!
- تجمع اعتراضی نمایندگان 250 نفر از قبولین آزمون مقابل مجتمع فولاد آذربایجان!
- عدم پرداخت5ماه حقوق کارگران کارخانه چوفا اردکان!
- عدم پرداخت4ماه حقوق کارگران کارخانه جهان الکتریک
- عدم پرداخت حقوق کارگران پیمانی کارخانه ماشین سازی اراک ازمهرماه تاکنون!
- وعده 40 میلیارد تومانی دولت به 2هزارکارگرکارخانه پلی اکریل!
- کارگران فصلی:ماه گذشته کمتر از 10 روز شاغل بودیم/ توانایی پرداخت حق بیمه را نداریم
-«نان درآوردن» زیر تیغ ترس
- تجمع اعتراضی اعضاء تعاونی مسکن اداره برق تهران در شهر جدید هشتگرد!
- تجمع اهالی روستای کربلائی دراعتراض به وضعیت بد آبرسانی مقابل فرمانداری تفت!
- تشکیل دوباره زنجیره انسانی در اطراف رودخانه کارون!
- تجمع اعتراض آمیر به نتایج آزمون استخدامی دانشگاه های علوم پزشکی مقابل سازمان سنجش
- مرگ کارگرجوان براثرگازگرفتگی!
- مرگ کارگر شهرداری قصرشیرین در حین کار!
- مصدومیت 3 کارگر جوان براثرسقوط بالابر!
دومین روزاعتصاب کارگران مجتمع پتروشیمی مارون وتجمعشان مقابل ساختمان دفتر مدیریت!
امروز24آذر،اعتصاب کارگران مجتمع پتروشیمی مارون وتجمعشان مقابل ساختمان دفتر مدیریت برای دومین روزمتوالی باخواست افزایش دستمزد ادامه پیداکرد.
به گزارش24آذرایلنا،جمعی از کارگران مجتمع پتروشیمی مارون در این زمینه گفتند که امروز چهار شنبه (24 آذر ماه) ، برای دومین روز پیاپی، مقابل ساختمان دفتر مدیریت دست به اعتراض زده اند.
یکی از کارگران مجتمع پتروشیمی مارون در ماهشهر بصورت مشخص در مورد مطالبات خود وهمکارانش می گوید: در مجتمع پتروشیمی مارون2500 کارگر مشغول کارند این کارگران علاوه بر اجرا نشدن طرح طبقه بندی مشاغل در این واحد تولیدی به استمرار جذب نیروهای غیر بومی نیز انتقاد دارند.
به گفته وی ، تا به امروز یکسان‌سازی حقوق در مجتمع پتروشیمی مارون اعمال نشده است و این مسئله باعث شده است تا افزایش دستمزد کارگرانی که سالهاست در این واحد صنعتی به کارهای سخت مشغولند، متناسب با سوابق کاری آنها نباشد.
این کارگر با بیان اینکه حدود دو هزار کارگر قرار دادی و500 کارگر رسمی شاغل در این واحد صنعتی مشغول کارند در ادامه افزود: در اجتماع امروز، برخی مدیران کارخانه با حضور در جمع معترضین وعده رسیدگی به خواسته های کارگران را در یکسال آینده داده‌اند واز کارگران خواسته اند به اعتراض خود تا بررسی این موضوع خاتمه دهند.
به گفته وی این وعده ها در حالی به کارگران داده می شود که پیش از این نیز کارفرما وعده رسیدگی به خواسته های کارگران را در ارتباط به اجرای طرح طبقه بندی به کارگران داده بود.
این کارگر با تاکید بر اینکه ما خواستار دریافت مطالبات قانونی خود هستیم در ادامه افزود: تجمع دو روز گذشته نتیجه بی‌توجهی به یک خواسته قدیمی کارگران است.
بصورت مشخص از سوی کارگران مجتمع پتروشیمی مارون گفته می شود اعتراض کارگران در حالی است که روز گذشته نیز همین کارگران تجمع مشابهی را در محوطه مقابل ساختمان مدیریت برپا کرده بودند که با بی توجه ای مسئولان امروز نیز ادامه پیدا کرد.
درهمین رابطه:
تجمع کارگران مجتمع پتروشیمی مارون برای افزایش دستمزد!
صبح امروز (سه شنبه 23 آذر ماه)، بیش از 400 کارگرمجتمع پتروشیمی مارون ،برای اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و افزایش دستمزد ماهانه دست به تجمع مقابل دفتر مدیریت این کارخانه زدند.
به گزارش23آذر ایلنا، این کارگران گفتند: در مجموع حدود دو هزار و 500کارگر هستیم که به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل در این واحد تولیدی انتقاد داریم.
به گفته آنها یکسان‌سازی حقوق تا به حال در مجتمع پتروشیمی مارون اعمال نشده است و این مسئله باعث شده است تا افزایش دستمزد کارگرانی که سالهاست در این واحد صنعتی به کارهای سخت مشغولند، متناسب با سوابق کاری آنها نباشد.
آنها گفتند: پیش از این تجمع دیگری در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل در محوطه مجتمع انجام داده‌ایم که در نتیجه آن مدیریت وعده رسیدگی به مشکلات را داد اما این وعده تابه امروز عملی نشده است.
به گفته آنان در نتیجه اجرای طرح طبقه بندی مشاغل کنونی درآمد نزدیک به دو هزار کارگر قرار دادی و500 کارگر رسمی شاغل در این واحد صنعتی در حد و اندازه حداقل‌های قانونی باقی مانده است.
کارگران پتروشیمی مارون با بیان اینکه یکی دیگر از موارد مورد اعتراض کارگران پتروشیمی مارون استمرار جذب نیروی کار غیر بومی در این واحد است در خاتمه افزودند؛ این در حالیست که یکی از اهداف تاسیس این واحد صنعتی اشتغال جوانان بیکار وجویای کار منطقه بوده که تا کنون به آن بی توجه ای شده است.
تجمع اعتراضی کارگران پروژه های عمرانی شهرداری گرگان برای دومین روزمتوالی نسبت به عدم پرداخت6ماه حقوق!
امروزچهارشنبه24آذربرای دومین روز متوالی،جمعی از کارگران پروژه های عمرانی شهرداری گرگان دراعتراض به عدم پرداخت6ماه حقوق در داخل و خارج ساختمان مرکزی این نهاد تجمع کردند.
به گزارش24آذرایرنا،شماری از کارگران معترض گفتند که طی شش ماه گذشته حقوق نگرفته اند و در شرایط سخت اقتصادی و به سختی امرار معاش می کنند ولی با این وجود مسوولان شهرداری گرگان پاسخی به آنها نمی دهند.
کارگران معترض با ابراز گلایه از اینکه ماموران حراست شهرداری گرگان حتی به آنها اجازه ورود به دفتر شهردار را هم نمی دهند؛افزودند: مجموع طلب آنها از محل دو پروژه دور برگردان و پل صیاد شیرازی افزون بر پنج میلیارد ریال است.
معاون فنی و عمرانی شهردار گرگان گفت: این کارگران با پیمانکار طرف قرارداد هستند و طلبشان ربطی به شهرداری ندارد.
علی رضا حاج محمدعلی با بیان اینکه در موعد مقرر با پیمانکار تسویه حساب کرده ایم، افزود: کارگران باید برای اخذ طلب خود به پیمانکار مربوطه مراجعه کنند.
وی اشاره ای به نوع قرارداد شهرداری با مجریان و اینکه برای مشکلات احتمالی و خلف وعده پیمانکار چه تمهید و ضمانت اجرایی اخذ شده است، نکرد.
تجمع کارگران شهرداری لنگرود دراعتراض به عدم پرداخت حقوق مقابل فرمانداری!
صبح امروز24آذر، جمعی از کارگران شهرداری لنگرود دراعتراض به عدم پرداخت حقوقشان مقابل فرمانداری این شهرستان تجمع کردند.
بنابه گزارش منابع محلی،در این تجمع علاوه بر کارگران قراردادی، تعدادی از کارگران شرکتی نیز حضور داشتند که طبق قانون شهرداری،مسئول پاسخگویی به نیروهای شرکتی نیست و مدیر شرکت مربوطه باید پاسخگوی نیازهای نیروهای خود باشد.
شایان‌ذکر است در ماه‌های گذشته نیز تعدادی از کارگران قراردادی به‌صورت تک نفره و چند نفره به شهردار لنگرود در حقوق عدم پرداخت حق‌وحقوق اعتراض کردند.
تعدادی از کارگان به نمایندگی از دیگران به معاون سیاسی فرمانداری لنگرود مراجعه کردند که محمدرضا محمدی در این خصوص وعده پیگیری را به کارگران شهرداری داد.
چندی پیش نیز تعدادی از همسران کارگران شهرداری لنگرود به نشانه اعتراض در ساختمان شورای شهر لنگرود تجمع کردند.
تجمع اعتراضی نمایندگان 250 نفر از قبولین آزمون مقابل مجتمع فولاد آذربایجان!
نمایندگان 250 نفر از قبولین آزمون دراعتراض به ادامه بلاتکلیفی استخدامیشان دست به تجمع مقابل مجتمع فولاد آذربایجان،زدند.
درباره بلاتکلیفی 250نفر از قبولین آزمون استخدامی فولاد میانه:
انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۱، بله دقیقا قبل از این دوران بود که آگهی استخدامی از سوی شرکت فولاد میانه منتشر شد . فضای شهر به یکباره دچار تحول گردید تا بعد از ثبت نام هزاران نفر از افراد بومی و غیر بومی در اردیبهشت ماه ۱۳۹۱ در این آزمون ، نهایتاً این آزمون بصورت کتبی در میان داوطلبان برگزار گردید.
قرار بود در اولین مرحله استخدام ۷۵۰ نفر یا به عبارتی سه برابر ظرفیت پذیرش ، افراد حائز شرایط گزینش شوند . که لیست اولیه در تیر ماه ۱۳۹۱ بعد از دو ماه این نتایج اعلام شد .
موج خوشحالی در میان افراد قبول شد را میشد حس کرد، حال وقت آن رسیده بود تا این ۷۵۰ نفر به ۲۵۰ نفر اصلی تبدیل شوند و این ریزش امکان پذیر نمی شد مگر در تاریخ دی ماه ۹۱ که به فاصله زمانی ۶ ماه که در نوع خود مدت زمانی طولانی بشمار می رفت . به هر حال این ۶ ماه هم آمد و رفت تا گزینش اولیه انجام شود و ماند جواب نهایی آن که باز ۲ ماه بطول انجامید تا در اسفند ماه ۹۱ نتایج نهایی ۲۵۰ نفری بطور کامل مشخص شود ( تا اینجا از زمان برگزاری آزمون و تعیین لیست ۲۵۰ نفری در حدود ۱ سال وقت صرف شد)
اردیبهشت ماه ۹۲ بود که مدارک این ۲۵۰ نفر توسط شرکت فولاد اخذ شد و به سازمان مرکزی شرکت فولاد تحویل داده شد . از این تاریخ بود که موج اعتراضات برخی از ثبت نام کننده گان آغاز شد چرا که زمان مصاحبه بعدی شهریور ماه ۹۲ تعیین شده بود این فاصله زمانی ۴ ماهه باعث شد تا شیرینی این موفقیت به کام برخی از قبول شدگان تلخ شود !!! ماجرا به اینجا ختم نمی شد و اعلام شده معاینات پزشکی در راه است و خدا میداند چند ماه دیگر ، در انتظار این ۲۵۰ نفر خواهد بود ؟؟؟
براستی آیا این مدت زمان طولانی حق قبول شدگان در آزمون فولاد بوده ؟ زمانی که نه می شود بر روی زندگی شخصی بطور کامل برنامه ریزی کرد و نه برای کار پیدا کردن ، چرا که صرف این مدت زمانی برای هر شخصی طاقت فرسا میباشد چه برسد به افرادی که در آرزوی شغلی برای گذران زندگی هستند.
اما شاید بهتر باشد نگاهی به روند اجرایی فاز احیای فولاد میانه داشته باشیم :
این فاز از شرکت فولاد که تاکنون در حدود ۷۸ درصد پیشرفت فیزیکی دارد از سال ۱۳۸۶ بصورت پیمانکاری فعالیت ساخت و ساز خود را آغاز کرده است که مدت قرار داد آن در حدود ۳۶ ماه بوده است که تا کنون بطول انجامیده است و با توجه به شواهد و چیزی که میتوان پیش بینی کرد افتتاح آن بطور متوسط دوسالی بطول انجامد . در کنار این موضوعات باید به این نکته نیز اشاره کرد افرادی که قرار است در این واحد بطور رسمی فعالیت خود را آغاز کنند باید دوره های تخصصی مورد نیاز و کلاس های مربوطه را که حدوداً یکسال زمان میبرد را باید پشت سر بگذرانند که باز به طول دوره انتظار این این افراد برای رسیدن به شغل مورد نظر اضافه می شود.
از همه این موضوعات که بگذریم باید گفت این آزمون که با توجه به روند ساخت و ساز واحد احیا با چه استدلالی برگزار شده است و چه دلیلی بر این بوده که با وجود شرایط فیزیکی ناقص این افراد ،مدت زمانی طولانی را بلاتکلیف و همراه با اضطراب و استرس سپری کنند . با تحقیقی ساده میتوان به راحتی دریافت و متوجه شد که در تمامی طرح های هشت گانه ای که همزمان با طرح واحد احیا فولاد میانه استارت خورده اند هیچ آزمون استخدامی برگزار نشده است و باز این در حالی است که پیشرفت فیزیکی طرح های ذوب فولادی مانند بافق و سبزه وار و شادگان و … پیشرفت فیزیکی شان بیشتر از طرح شرکت احیا فولاد میانه بوده است .
شاید وقت آن نرسیده و بهتر نیست شرکت فولاد آذربایجان در این خصوص پاسخگوی افکار عمومی و همچنین رسانه های ارتباط جمعی شهرستان باشند ؟؟؟
امیدواریم بعد از گذشت ۴ سال بلاتکلیفی ۲۵۰ نفر از جوانان جویای کار و اعلام خبر گشایش اعتبار از محل منابع صندوق توسعه ملی و بی نتیجه ماندن آن در ابن باره پاسخی قانع کننده از سوی مسئولین شهرستان و همچنین مسئولین برگزار کننده آزمون استخدامی طرح احیای کارخانه فولاد به اهالی میانه و همچنین شرکت کنندگان در این آزمون شاهد باشیم.
عدم پرداخت5ماه حقوق کارگران کارخانه چوفا اردکان!
کارگران کارخانجات چوب و فلز اردکان(چوفا) پنج ماه است که حقوقي در يافت نکرده اند.
بنابه گزارش منابع خبری محلی،محمد فتاحی مسئول اداره کار اردکان با اشاره به مشکلت پیش آمده برای کارگران کارخانه چوفا گفت: پیگیری لازم در این زمینه صورت گرفته و امروز نیز جلسه ای با مدیرعامل چوفا ترتیب داده شد که در این جلسه موضوع مذکور مطرح شد.
وی در ادامه افزود: در این جلسه نسبت به پرداخت حقوق و حق بیمه کارگران و همچنین پرداخت چهار درصدی حق بیمه تامین اجتماعی پرسنل بازنشسته پیش از موعد، وحق سنوات پرسنلی که بازنشست شده اند گفتگو شد.
فتاحی با اشاره به صحبت های مدیر عامل مبنی بر درخواست تسهیلات مالی، اظهار داشت: مدیرعامل شرکت در حال پیگیري جدی در خصوص موارد فوق است، اما مشکلاتی از قبیل رکود شدید بازار، منجر به مشکل تامین نقدینگی جهت تهیه مواد اولیه و پرداخت حقوق شده است.
مسئول اداره کار اردکان ادامه داد: کمبود نقدینگی باعث شده است که شرکت به تامین اجتماعی و دارایی بدهی داشته باشد که امید است با رونق بازار این مشکلات حل شده و حقوق کارگران پرداخت شود.
کارخانه چوب و فلز اردکان به عنوان یکی از بزرگترین کارخانجات استان یزد، در زمینه تولید لوازم چوبی و فلزی اداری مشغول به فعالیت است.
عدم پرداخت4ماه حقوق کارگران کارخانه جهان الکتریک
کارگران شاغل در واحد تولیدی جهان الکتریک در استان خراسان رضوی تا چهار ماه مزد معوقه از کارفرمای خود طلبکارند.
به گزارش24آذرایلنا،کارگران با اعلام این خبر افزوند: کارخانه جهان الکتریک واقع در کلیلومتر 5 جاده نیشابور به مشهد که در زمینه تولید انواع کلید وپریز فعالیت دارد بابت چهار ماه مزد معوقه به کارگران خود بدهکار است.
بنا به گفته کارگران، کارفرمای جهان الکتریک به دلیل کمبود نقدینگی توان پرداخت به موقع حقوق آنان و سایر هزینه‌های جانبی را ندارد در نتیجه این تاخیر و تعلل چند ماهه، کارگران را از نظر معیشتی و روحی در وضعیت نامطلوبی قرار دارند.
به گفته کارگران این واحد صنعتی در کارخانه جهان الکتریک حدود 180 کارگر مشغول کارند که وضعیت موجود موجب نارضایتی آنان شده است.وضعیت پیش آمده درحالی است که پیش‌تر تعداد کارگران این واحد تولیدی به بیش از 250 نفر می‌رسید.
بر پایه اطلاعات کارگران جهان الکتریک،مدیران این کارخانه از چندین سال قبل به بهانه‌های متعدد مرتبا از کمبود منابع مالی و شرایط نامناسب تولید شکایت دارند.
عدم پرداخت حقوق کارگران پیمانی کارخانه ماشین سازی اراک ازمهرماه تاکنون!
بیش از 60 نفر از کارگران پیمانی کارخانه ماشین سازی اراک دستمزد خود را از مهرماه سال جاری تاکنون دریافت نکرده اند.
این مشکلات در حالی ادامه دارد که کارگران در ماه های گذشته بارها اعتراض خود را از تحمیل شرایط ناعادلانه کاری اعلام کرده و هچنین مجددا در جریان سفر هیات دولت به استان مرکزی طی نامه‌ای این مشکلات یادآور شده بودند.
به گزارش24آذرایلنا،کارگران پیمانکاری شاغل در کارخانه ماشین سازی اراک اعلام کردند، بیش از 60 نفر از آنان دستمزد خود را از مهرماه سال جاری تاکنون دریافت نکرده اند.
این مشکلات در حالی ادامه دارد که کارگران در ماه های گذشته بارها اعتراض خود را از تحمیل شرایط ناعادلانه کاری اعلام کرده و هچنین مجددا در جریان سفر هیات دولت به استان مرکزی طی نامه‌ای این مشکلات یادآور شده بودند.
در قسمتی از اظهارات این کارگران آمده است، با وجود قرار گرفتن شغل این دست از کارگران متخصص جوشکار صنعتی فلزسنگین و دیگ های بخار و... در ردیف مشاغل سخت و زیان آور، کارفرما در فهرست بیمه از مشاغل آنها به عنوان «کارگر ساده» یاد کرده و به سازمان تأمین اجتماعی تحویل داده است.
به گفته این کارگران، کارفرما حتی در روزهایی که به مناسبت مذهبی جزء تعطیلات رسمی محسوب می‌شود، فعالیت کارگاه دایر است اما ظاهرا کارفرما به همه تعهدات و وظایف قانونی خود مانند پرداخت حق بیمه عمل نمی‌کند.
وعده 40 میلیارد تومانی دولت به 2هزارکارگرکارخانه پلی اکریل!
در حالی که شرکت پلی‌اکریل روزهایی بحرانی را پشت سر می‌گذارد وعده ۴۰ میلیارد تومانی دولت می‌تواند فقط مرهمی بر زخم کارگران این کارخانه باشد اما بدون شک تنها راه قطعی خروج پلی‌اکریل از بحران اقتصادی نیست.
وضعیت شرکت پلی‌اکریل این روزها به کلاف سردرگمی در صنعت ایران تبدیل شده است، 2 هزار کارگر این کارخانه بیش از 6 ماه است که حقوقی دریافت نکرده‌اند و آینده کاری آنها در بزرگترین کارخانه تولیدکننده الیاف اکریلیک کشور نامطمئن است، اما مزد صبوری این کارگران وعده‌های مالی است که مشخص نیست چه زمانی تمام و کمال محقق می‌شود.
گذری دوباره بر سابقه شرکت پلی‌اکریل
شرکت پلی‌اکریل ایران در سال 1353 با مشارکت بخش خصوصی، تعدادی از بانک‌ها و شرکت "دوپان دونمور" آمریکا تأسیس شد. پلی‌اکریل در 42 سال فعالیت خود، به‌عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نخ و الیاف پلی‌استر و همچنین تنها تولیدکننده الیاف اکریلیک کشور معرفی شده و تأمین کننده مواد اولیه حدود 400 واحد کوچک و بزرگ نساجی کشور است.
ظرفیت اسمی تولید شرکت پلی‌اکریل ایران معادل 125هزار تن در سال است که تولیدات آن شامل نخ و الیاف پلی‌استر، نوار، الیاف اکریلیک، تاپس پلی‌استر و چیپس پلی‌استر و الیاف شیشه در صنایع ریسندگی، بافندگی، فرش، پوشاک، پتو و فاستونی کاربرد دارد.
با وجود حجم عظیم فعالیت شرکت پلی‌اکریل ایران، اما این کارخانه در سالهای اخیر به‌دلیل برخی مشکلات از جمله واردات محصولات مشابه از خارج و تأثیر حضور پشت‌پرده دلال‌ها، دچار بحران مالی شده و تشدید این وضعیت، پلی‌اکریل را تحت ماده 141 قانون تجارت قرار داده است، یعنی چیزی شبیه ورشکستگی!
وضعیت شرکت پلی‌اکریل در ماه‌های گذشته انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌ها داشته است و با هر پیگیری، صحبت از جلسات مکرر و وعده و وعیدهایی می‌شود که قرار است مرهمی باشد بر زخم کارگرانی که ماه‌هاست چشم انتظار دست‌مزدهایشان هستند.
اما پیگیری‌های انجام شده به پرداخت مبالغی مالی منتهی می‌شود که هرچند می‌تواند برطرف کننده بحران مالی کارگران این کارخانه باشد اما راه حل نهایی و قطعی برای خروج پلی‌اکریل از بحران نیست.
قول 40 میلیارد تومانی دولت برای حمایت از کارگران پلی‌اکریل
براساس این گزارش،درجریان واگذاری این شرکت رایک فرد ازکشورهای عربی به نام "العقیلی" خریده و تا توانسته خورده و برده است.
وی بدهکاری سنگینی در این کارخانه به جا گذاشته است، حتی آنقدر بدهکار است که بچه‌های او نیامدند و بگویند این کارخانه متعلق به پدر ماست و ما به دنبال گرفتن آن هستیم، بلکه این شرکت را رها کردند و رفتند.
برای خروج این شرکت از بحران ، دولت قول داده 40 میلیارد تومان برای حقوق کارگران پرداخت شود اما هنوز مبلعی پرداخت نشده است.
یکی از مبالغ تعیین شده درخواست 40 میلیارد تومانی وزیر صنعت از معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور است.
راه چاره برای خروج پلی‌اکریل از بحران چیست؟
این مشخص است که پرداخت حتی 40 میلیارد تومان فقط می‌تواند حقوق معوقه کارگران این کارخانه را تسویه کند، اما راه چاره پلی‌اکریل برای خروج قطعی از بحران و بازگشت به ریل اقتصاد و صنعت کشور چیست؟
رئیس خانه صنعت و معدن استان اصفهان با بیان اینکه استفاده از پول، مُسکن موقت برای خروج پلی‌اکریل از بحران است، گفت: ما این راه‌حل را هر چند ماه یک بار به روی صحنه می‌آوریم ولی این شیوه فقط یک مسکن موقت به شمار می‌رود.
محمدرضا برکتین افزود: یک شرکت بزرگ مانند پلی اکریل اگر دارای نظام صحیحی نبوده و روش‌ها و استانداردهای متناسب در آن حاکم نباشد نمی‌تواند از مشکلات بیرون بیاید، حتی اگر در این میان یک مدیر را منصوب کرده و انتظار داشته باشیم که با هزاران چالش شرکت خود را موفق کند.
وی با بیان اینکه واحدهای بزرگی که از توان فرد خارج می‌شوند باید تحت یک نگاه مدیریت صحیح قرار گیرند، تصریح کرد: مشکل این واحدهای بزرگ به صورت فردی برطرف نمی‌شود و هر مدیری منصوب شود شرایط همین‌گونه خواهد بود، مگر اینکه کسی بیاید که به کار سیستمی اعتقاد داشته و بستر برطرف کردن مشکلات را به صورت علمی فراهم کند.
برکتین با بیان اینکه در پلی اکریل به سبک کنونی مسائل حل شدنی نیست، گفت: اکنون به این شرکت قرص مسکن داده شده و برای مدتی آرام است، اما مجددا دردها بروز می‌کند، بنابراین تأکید می‌شود که باید برای خروج این شرکت از بحران از روش‌های علمی و جامع استفاده کرد.
بخش هایی ازیک گزارش تسنیم بتاریخ24آذر
کارگران فصلی:ماه گذشته کمتر از 10 روز شاغل بودیم/ توانایی پرداخت حق بیمه را نداریم
طی ماه گذشته کمتر از ده روز شاغل بودیم و با هزینه‌های جاری زندگی، پرداخت همین حق بیمه نیز برای ما امکان پذیر نیست.
کارگران فصلی؛ واژه‌ای که بار معنایی زیادی را به شنونده منتقل می‌کند، مفهومی که در شرایط اقتصادی فعلی مشکلات و معضلات این کارگران جامعه را بدون توضیح اضافه‌ای به خوبی بیان می‌کند.
کارگران فصلی عمدتا در بخش‌های کشاورزی و ساختمانی جای می گیرند، کارگرانی که تقریبا نیمی از سال را بیکار بوده و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.
کارگران ساختمانی را که اغلب آنها را سر چهارراه‌ها و خیابان‌های اصلی شهر می‌بینیم در امرارمعاش روزانه خود با مشلات فراوانی روبرو هستند.
از مشکل بیکاری که امری کشوری و فراگیر است بگذریم، مباحث بیمه، حقوق و ساماندهی این کارگران جای سوال است؟
یکی از این کارگران ساختمانی با اشاره به افزایش هزینه پرداختی به بیمه، می‌گوید: سال 92 حدود 30 هزارتومان حق بیمه پرداخت می‌کردیم اما امسال این مبلغ به حدود 80 هزارتومان رسیده است که پرداخت آن در توان ما نیست.
وی ادامه می‌دهد: سال جدید نتوانسته‌ام بیمه‌ام را پرداخت کنم، به همین علت دفترچه بیمه و کارت مهارتی که از فنی و حرفه‌ای گرفته‌ام باطل شده است.
این کارگر بیان می‌کند: به تازگی صاحب فرزند شده‌ام، هزینه‌های نگهداری کودک نیز به کرایه خانه و اقساط ماهیانه اضافه شده است که دیگر توانایی پرداخت حق بیمه، هرچند به مقدار کم را نیز ندارم.
یکی دیگر از این کارگران در ادامه صحبت‌های همکارش می‌گوید: اوایل اجرای این طرح هزینه‌ها بسیار پایین‌تر بود، کارت مهارت را نیز بدون پرداخت پول دریافت می‌کردیم اما در حال حاضر دریافت این کارت نیازمند پرداخت هزینه است.
وی ادامه می‌دهد: یکی از همکاران ما نیز برای دریافت کارت بیمه مدت‌ها در صف بود ولی خبری از کارت بیمه نشد.
جمعی از این کارگران به مشکلات مشابهی اشاره کرده و می‌گویند: بعضی از ما طی ماه گذشته کمتر از ده روز سرکار بوده‌ایم و با هزینه‌های جاری زندگی، پرداخت همین حق بیمه نیز برای ما زیاد است.
این کارگران ادامه می‌دهند: از صبح زود تا غروب سر این چهارراه‌ها و فلکه‌ها منتظر هستیم تا کسی کارگر بخواهد اما بیشتر اوقات کارفرمایان کارگران افغانی را سرکار می‌برند و ما روزهای زیادی بیکار می‌مانیم.
آقاجانی معاونت روابط کار تعاون، کار و رفاه اجتماعی قزوین، در خصوص مزایایی که برای این کارگران در نظر گرفته شده است می‌گوید: قانون برای همه کارگران اعم از فصلی، ثابت و قراردادی یکسان است اما هرکدام از این موارد نسبت به کارکرد خود می‌توانند از مزایای قانونی برخوردار شوند.
وی ادامه می‌دهد: تمام مزایایی که قانون برای سایر کارگران درنظر گرفته شامل این کارگران نیز می‌شود اما به دلیل اینکه کارگران فصلی به صورت دائم و ممتد مشغول به کار نیستند نسبت به مدت زمان فعالیت خود می‌توانند از مزایای قانونی استفاده کنند.
این مسئول بیان می‌کند: ممکن است کارگری 10 روز از ماه را مشغول به کار باشد، این کارگر نسبت به همین مدت از مزایای قانون کارگری برخوردار خواهد بود.
آقاجانی با اشاره به زمان کاری تعریف شده در قانون کار، تصریح می‌کند: یک کارگر باید در طول هفته 44 ساعت کار کند، برای کارگری که هفت ساعت و بیست دقیقه در روز کار می‌کند حداقل دستمزد در حدود بیست و هفت هزار تومان است.
وی ادامه می‌دهد: کارگران ساختمانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و در صورت عدم پرداخت این مبلغ از سوی کارفرمایان، کارگران می‌توانند به اداره کار مراجعه کرده و پیگیر حل مساله ایجاد شده بشوند.
معاونت روابط کار تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان در خاتمه می‌گوید: کارگران ساختمانی می‌توانند با توجه به دسته‌ای که در آن قرار دارند به انجمن مربوطه خود مراجعه کرده و پس از دریافت کارت مهارت از سازمان فنی و حرفه‌ای استان، بیمه شوند.
کارگران فصلی جزو کم درآمدترین اقشار جامعه به حساب می‌آیند، برخی از این کارگران از روستاها برای داشتن زندگی بهتر به شهر مهاجرت کرده‌اند.
برخی از این کارگران می‌گویند در صورت حمایت‌های مالی به روستاهای خود باز می‌گردند و به کشاورزی و دامپروری می پردازند.
توجه به این نکته می‌تواند مشکلات کارگرانی را که توان انجام کار دیگری را ندارند کمتر کند چراکه با کاهش جمعیت، کارگران ساختمانی استان روزهای بیشتری را مشغول به کار خواهند بود.
ساماندهی این کارگران تحت عنوان کانون‌های کارگری با چشم‌پوشی از مشکلات محدودی که وجود دارد گام هدفمندی در این مسیر است اما همچنان درآمد پایین این افراد باعث شده تا تعدادی از این کارگران حتی توانایی پرداخت سی درصد از کل بیمه را نیز نداشته باشند که این نکته رسیدگی و توجه بیشتر به حل معضل بیکاری در جامعه را روشنتر می کند.
بخشی ازیک گزارش صبح قزوین بتاریخ24آذر
«نان درآوردن» زیر تیغ ترس
این گزارش نگاهی است به برخوردهای قهری با دستفروشان در شهرهای مختلف و بازتاب‌های اجتماعی این نوع برخوردها.
به حاشیه رانده شده‌اند؛ به حاشیه رانده می‌شوند، هر روز بیش ار روز پیش؛ همه آنهایی که نه سرمایه‌ای برای یک کاسبی جمع و جور و بی‌دردسر دارند و نه فرصتی برایشان هست که بروند و جایی استخدام شوند. پس گوشه‌ای بساطی پهن می‌کنند و مشغول می‌شوند. «به هرحال نان حلال است که به خانه می‌برم، از مال مردم خوردن و کار خلاف که بهتر است، فرزند دانشجو دارم، هم مادرم هم سرپرست یک خانوار ۵ نفره، چه کار دیگری از دستم برمی آید.» این‌ها را زنی می‌گوید که در فضای بیرونی یکی از ایستگاههای مترو تهران، بساط جوراب زنانه و لیف پهن کرده. سی و پنج ساله است، اما چروک‌های دور چشم و خستگی چهره، پنجاه ساله می‌زند.
دستفروشی سالهاست که به یکی از نماهای ثابت شهری تبدیل شده؛ از بازارهای سنتی و چندشنبه بازار‌ها در شهرهای شمالی گرفته تا بساطهای رنگارنگ و جورواجور فروش اجناس در کلان‌شهر‌ها؛ در سالهای گذشته اتفاقی که افتاده این است که مسیر امرار معاش خیلی‌ها از همین راه بیراهه و پر از آسیب و خطر می‌گذرد و آنچه بیشتر محل نگرانی است این است که درصد بالایی از این دستفروشان را زنان تشکیل می‌دهند.
دستفروشی با این همه آسیب و خطر، معلول فضای ناکارآمد اقتصادی و فقدان فرصت‌های شغلی شایسته است؛ این همه بساط که گوشه و کنار شهر‌ها گسترده شده، حاصل غفلت فرادستانی است که خیلی از الزامات را فراموش کرده‌اند و تاوان این فراموشی را زنان و مردان بسیاری می‌دهند که نه امنیت شغلی ندارند و نه آرامش و امنیت روانی و به ناچار، زیر تیغ ترس از ماموران مبارزه با سد معبر شهرداری‌ها ارتزاق می‌کنند.
اصل ۴۳ قانون اساسی، علاوه بر تامین نیازهای اساسی شامل مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده برای همه، وظیفه تامین شرایط و ایجاد کار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال کامل را به عهده دولت می‌گذارد. این اصل می‌گوید اگر کسی امکانات کار ندارد، یا امکاناتش ناکافی است، بایستی مشمول شرایط اشتغال در شکل تعاونی از راه وام بدون بهره شود. اما آنچه در بیش از دو دهه گذشته رخ داده، در تعارض با این اصل قانونی بوده است؛ نه به بخش تعاونی وگسترش همیاری برای ایجاد فرصت‌های اشتغال توجهی شد و نه بر اساس آنچه نص صریح قانون اساسی است، تمهیدی برای جلوگیری از انباشت ثروت در دستان خاص اندیشیده شد.
به بهانه ساماندهی دست به جمع‌آوری خشونت آمیز می‌زنند
و اینگونه شد که دستفروشی و مشاغل خرده پای بدون امنیت و چشم انداز، تنها فرصت اشتغال موجود برای درصد بالایی از جمعیت جویای کار را تشکیل داد. اما جدا از آسیب‌های متعارف و همیشگی این شغل، برخورد قهری و نامتعارف ماموران رفع سد معبر شهرداری هم یک آسیب جدی است که نه تنها به بساط دستفروشان لگد می‌زند و چهره‌های آنها را از ضرب سیلی سرخ می‌کند، بلکه خود یک معضل اجتماعی بدخیم است که به مرور خشونت را در جامعه نهادینه می‌کند. این همان برخوردی است که به بهانه «ساماندهی» دست به جمع‌آوری خشونت آمیز و تلاشی قهری می‌زند.
این روزها به برکت فضای مجازی، کلیپ‌ها و تصاویری دست به دست می‌شوندکه گوشه‌هایی از این برخوردهای خشن را در معرض دید قرار می‌دهند. زن روستایی دستفروش در فومن سیلی می‌خورد، ماموری با شوکر سراغ زن دستفروشی در اهواز می‌رود؛ در ارومیه جمع‌آوری دستفروشان به خشونت می‌انجامد؛ فیلم‌ها و کلیپ‌هایی از این دست، در ماه گذشته کم نبودند. در همه این موارد، واکنش مقامات مربوطه قابل پیش‌بینی بود؛ فقط پس از رسانه‌ای شدن و بلند شدن صدای اعتراضات، مسئولان شهرداری، مامور معذور را متخلف نامیدند و گفتند که اخراج می‌شود. اما جواب خیلی چیز‌ها روشن نیست؛ اینکه این نوع خشونت‌ها از کدام آبشخور آب می‌خورد و یا اینکه تکلیف آنهایی که هر روزه در کوچه پس کوچه‌ها و خیابان‌های دور از انظار و پشت به دوربین‌های تلفن همراه، قربانی خشونت می‌شوند؛ چه می‌شود.
گرسنگی به همراه منافع متعارض، خشونت به بار می‌آورد
کمال اطهاری، کار‌شناس اقتصادی می‌گوید: این نوع برخوردهای قهری را صرفا نمی‌توان به صحنه تقابل یک عده شقی و یک عده مظلوم تقلیل داد؛ او از یک شعر برتولت برشت مثال می‌آورد که مضمونش اینگونه است: قبلا بیکار‌ها فقط گرسنه بودند، حالا کارگران و کسبه هم گرسنه‌اند. اطهاری می‌گوید، همین گرسنگی به همراه منافع متعارض، خشونت به بار می‌آورد. او می‌گوید: در شهرستان‌ها یکی از منابع درآمدی شهرداری‌ها و راه رای آوردن در شوراهای شهر، کسبه محلی هستند. فشار همین کسبه که منافع خود را در تعارض با پهن کردن بساط توسط دستفروشان می‌بینند و از طرف دیگر، این روزها کاسبی چندان خوبی هم ندارند، برخورد شهرداری‌ها را با دستفروشان افزایش می‌دهد. اما در نهایت، دود این خشونت در چشم همه اهالی شهر می‌رود؛ چرا که این نوع خشونت‌ها بازتاب‌های بعدی دارد؛ خشونت سازمان یافته و اعمال شده از بالا، خودش را بازتولید می‌کند؛ در جامعه تکثیر می‌شود و به ازدیاد تضادهای اجتماعی می‌انجامد.
اطهاری معتقد است راه حل غیررسمی زدایی از بازار کار، فقط در چهارچوب قوانین سنجیده و پوشش فراگیر تامین اجتماعی یافت می‌شود. او می‌گوید اگر می‌خواهیم دستفروشی نداشته باشیم بایستی علاوه بر ایجاد فرصت‌های شغلی امن و شایسته، یک سیستم تامین اجتماعی کارآمد هم داشته باشیم که هم‌افزا با رژیم اقتصادی کلان کشور باشد. تا زمانی که عدالت حاکم نیست و به نظر نمی‌رسد که ایجاد چتر حمایتی برای همه، در دستور کار قرار گرفته باشد، هم دستفروشی خواهیم داشت و هم مشاغل دیگری که می‌توانند سیاه، کاذب و آسیب‌زا باشند. به اعتقاد اطهاری، سطح گفتمان اقتصادی رایج در جامعه، پایین و به شدت سیاست‌زده است. او می‌گوید بایستی سطح گفتمان در دولت، مجلس و رسانه‌ها بالا بیاید تا از یک طرف عدالت اجتماعی در دستور کار قرار گیرد و از طرف دیگر، شاهد این نوع برخوردهای قهری و خشونت آمیز نباشیم.
میترسم که آن اتفاق تکرار شود
ولی اما به نظر می‌رسد تازمانی که خبری از برنامه‌ای برای برقراری عدالت اجتماعی همه جانبه نباشد، این خشونت‌ها و استمرار آنها به نگرانی‌ها دامن خواهد زد. همه این نوع برخوردها در حافظه جمعی آنها که نگرانند به یک تصویر گره‌خورده است، تصویر علی چراغی در قاب حجله؛ تصویر دردناک ضایعات فروشی که براثر ضرب و شتم ماموران شهرداری جان خود را از دست داد و حالا بعد مدت‌ها دوندگی، ضارب به قتل عمد متهم شده است.