از مقایسه این نوشتار به چگونگی نگاه ونوع برخورد رئیس این دولت نسبت به مردم ونزدیکان وحکومتیان پی می بریم. برای لغو یک سخنرانی حکومتی شرمسار می شود، اما برای برای کشته شدن وجراحت دیدن این همه انسان شرمسار نمی شود. لغو سخنرانی مطهری را تکان دهنده می داند اما مرگ مردم ونابودی قطارها فقط حادثه تلخی است واندوه برانگیز است. برای رسیدگی حادثه قطار ها فقط به معاون اول نامه می نویسد اما برای لغو سخنرانی مستقیما از دو وزیر می خواهد موضوع را پیگیری کنند. برای لغو سخنرانی از دادستان ورئیس قوه قضائیه ، وزارت کشور ودیگر وزارتخانه ها می خواهد پاسخگو باشند واما برای حادثه قطار ها فقط لازم است وضروری است که رسیدگی بشود. تفاوت در نوع دستورات هم بسیار چشمگیر است. بررسی واعلام دلایل در مقابل بررسی کامل معرفی مقصرین احتمالی در برابر گزارش سریع ، پیش بینی واجرای تمهیدات برای جلو گیری وشناسایی متخلفین واهمال کنندگان در مقایسه با یکدیگر و معرفی متخلفین واهمال کنندگان در مقابل درمان سریع مصدومان . وقتی به این روش جالب مقایسه بین این دو نامه نگاه می کنیم، متوجه می شویم که سطح برخورد روحانی به موضوع لغو سخنرانی مطهری درون حکومتی چقدر بالا تر از نوع برخوردش به کشته شدن ده ها هموطن ونابودی سرمایه های ملی است. اولویت درون حکومتی این حکومتگران اغلب در همه موارد به همین ترتیب است. حکومت وافراد حکومتی اولویت اول انها هستند. حکومتی که به علت فسادش در حال سقوط است. خبرگر