کارگران شرکت واحد از مدیران دزد می پرسند: سهم ما کجاست؟ ما کارگران باید چکار کنیم تا از حلقه ترس از اخراج ودستگیری رها بشویم؟
کارگران باید در فرصت های به دست آمده، از مدیر عامل در مورد این بذل و بخشش ها و همچنین بی عدالتی های صورت گرفته توضیح بخواهند. این وضعیت تقریبا در اکثر شرکت های حکومتی موجو است. دزدان حکومت با استفاده از ابزار سرکوب تمام مابع مالی شرکت ها را غارت می کنند وشرکت ها را فقیر و ورشکسته کرده وبه مدیر بعدی می سپارند. توطئه خصوصی کردن وامنیتی کردن هرچه بیشتر شرکت واحد از ترس مدیران حکومتی از عکس العمل رانندگان ودیگر کارگران شرکت واحد نشات می گیرد. اگر کارگران هر چه زودتر نجنبند و فرصت را به حکومتیان بدهند چیزی از شرکت واحد باقی نخواهند گذاشت . شرکت واحد مال همه ما کارگران است . ما کارگران می توانیم سکان مدیریت را با اتحاد درحول سندیکای خود در دست بگیریم و انجا را از لوث وجود مدیران دزد وغارتگر خالی کنیم. ما وخانواده هایمان هزاران نفر هستیم .نیرویی که اگر متحد شویم وبه خود ائیم می توانیم بازی مالکیت وسرقت را متوقف کنیم. مدیریت را زیر نظر سندیکای خود با سیستم شورایی در دست گرفته وسر مشقی به همه کارگران ایران وخاورمیانه وافریقاوجهان دهیم. تمام مالکیت ها ومدیریت ها را می توانیم در دست خودمان بگیریم. بلاواسطه !
وشرکت وخودمان را از شر غارتگران ودزدان و ترس اینده نامعلوم رها سازیم .فقط به خود باوری ما بستگی دارد، ومیزان حمایت وهمکاری ما با هم. اگر در گوشه ای اولین جرقه مدیریتی سندیکایی شورایی را بزنیم وبا امکانات رسانه ای انرا به گوش همه برسانیم، بقیه مزد بگیران ناراضی که راه حلی نمی بینند. می توانند از راه حل ما استفاده کنند. ما می توانیم مدیریت ومالکیت بنگاه اقتصادی ومرکز کارمان را در ابعاد شرکت های بزرگ که حکومتیان در حال غارت انها هستند به دستهای پرتوان خود بگیریم. ما ملیونها نفریم ودر شرکت واحد با خانواده هایمان هزاران نفریم. خود را باید خوب سازماندهی کنیم. اگر احساس خطر از خصوصی سازی وپراکنده کردن خودمان داریم باید حول سندیکایمان متشکل شویم وحرکت را سازماندهی کنیم. واین خبر نامه را به دست همه همکاران برسانیم وانرا به بحث عملی وجدی در محیط کار تبدیل کنیم. ما کارگران چکار باید بکنیم. تا از ترس اخراج رها شویم. راهی به جز اتحاد بیشتر حول سندیکانداریم وبا مدیریت ومرکزیت سندیکای خود می توانیم ، حرکت کرده ومالکیت و مدیریت شرکت واحد و اتوبوس ها و مناطق وسامانه ها وتعمیرگاه ها را بدست خودمان بگیریم . این خودما هستیم که به صورت جمعی می توانیم این کار را انجام دهیم وخودمان را از چنگ این همه ترس وزبونی نجات دهیم وبه جای التماس به مدیران دزد وغارتگر حکومتی ، با حضور ده ها هزار نفره خود همراه خانواده هایمان ،مالکیت ومدیریت را به عهده بگیریم. در جهان هر بار که کارگران وکارکنان به اوج گرفتاری افتاده اند ، با در دست گرفتن مالکیت ومدیریت سیستم ها زندگی خودشان وکشورشان را نجات داده اند. مدیران حکومتی فقط دزدی می کنند وغارتگری وشرکت وزندگی ما وکشور را نابود می کنند . هر چه زودتر به این موضوع فکر کنیم وبرای عملی کردنش حرکت کنیم امکان پیروزی بیشتری داریم . هر روز خطر نزدیک تر می شود وامکان اخراج همه ما بیشتر می شود. بی سر وصدا ویکی یکی ما را اخراج ویا بازخرید ویا بازنشسته پیش از موعد می کنند . تا زمینه کامل خصوصی سازی وپراکنده گی همه ما را فراهم کنند. حرکت ما می تواند با همکاری رسانه های مردمی یک سرمشق به بقیه بخش های اقتصادی وخدماتی دهد تا تنها نمانیم. ما می توانیم این کار را بکنبم ، اگر ترس ونا امیدی را کنار بگذاریم می توانیم پیروز شویم. خودمان را باور کنیم. ما می توانیم .
وشرکت وخودمان را از شر غارتگران ودزدان و ترس اینده نامعلوم رها سازیم .فقط به خود باوری ما بستگی دارد، ومیزان حمایت وهمکاری ما با هم. اگر در گوشه ای اولین جرقه مدیریتی سندیکایی شورایی را بزنیم وبا امکانات رسانه ای انرا به گوش همه برسانیم، بقیه مزد بگیران ناراضی که راه حلی نمی بینند. می توانند از راه حل ما استفاده کنند. ما می توانیم مدیریت ومالکیت بنگاه اقتصادی ومرکز کارمان را در ابعاد شرکت های بزرگ که حکومتیان در حال غارت انها هستند به دستهای پرتوان خود بگیریم. ما ملیونها نفریم ودر شرکت واحد با خانواده هایمان هزاران نفریم. خود را باید خوب سازماندهی کنیم. اگر احساس خطر از خصوصی سازی وپراکنده کردن خودمان داریم باید حول سندیکایمان متشکل شویم وحرکت را سازماندهی کنیم. واین خبر نامه را به دست همه همکاران برسانیم وانرا به بحث عملی وجدی در محیط کار تبدیل کنیم. ما کارگران چکار باید بکنیم. تا از ترس اخراج رها شویم. راهی به جز اتحاد بیشتر حول سندیکانداریم وبا مدیریت ومرکزیت سندیکای خود می توانیم ، حرکت کرده ومالکیت و مدیریت شرکت واحد و اتوبوس ها و مناطق وسامانه ها وتعمیرگاه ها را بدست خودمان بگیریم . این خودما هستیم که به صورت جمعی می توانیم این کار را انجام دهیم وخودمان را از چنگ این همه ترس وزبونی نجات دهیم وبه جای التماس به مدیران دزد وغارتگر حکومتی ، با حضور ده ها هزار نفره خود همراه خانواده هایمان ،مالکیت ومدیریت را به عهده بگیریم. در جهان هر بار که کارگران وکارکنان به اوج گرفتاری افتاده اند ، با در دست گرفتن مالکیت ومدیریت سیستم ها زندگی خودشان وکشورشان را نجات داده اند. مدیران حکومتی فقط دزدی می کنند وغارتگری وشرکت وزندگی ما وکشور را نابود می کنند . هر چه زودتر به این موضوع فکر کنیم وبرای عملی کردنش حرکت کنیم امکان پیروزی بیشتری داریم . هر روز خطر نزدیک تر می شود وامکان اخراج همه ما بیشتر می شود. بی سر وصدا ویکی یکی ما را اخراج ویا بازخرید ویا بازنشسته پیش از موعد می کنند . تا زمینه کامل خصوصی سازی وپراکنده گی همه ما را فراهم کنند. حرکت ما می تواند با همکاری رسانه های مردمی یک سرمشق به بقیه بخش های اقتصادی وخدماتی دهد تا تنها نمانیم. ما می توانیم این کار را بکنبم ، اگر ترس ونا امیدی را کنار بگذاریم می توانیم پیروز شویم. خودمان را باور کنیم. ما می توانیم .
خبرگر صدای همه محرومان ایران زمین
https://telegram.me/vahedsyndica