«انسان‌هایی وجود دارند که یک روز مبارزه می‌کنند و خوبند. انسان‌هایی وجود دارند که یک سال مبارزه می کنند و خوب‌ترند. انسان‌هایی وجود دارند که سال‌های بسیار مبارزه می‌کنند، و خیلی خوب‌ترند. اما کسانی وجود دارند که همه زندگی خود مبارزه می کنند: این‌ها بایسته‌اند.»- برتولد برشت
«فیدل! فیدل! او چه دارد که امپریالیست‌های آمریکایی نمی‌توانند او را شکست دهند!» شعار انقلابی کوبایی
در ۱۳ اوت فیدل کاسترو، رهبر تاریخی انقلاب کوبا وارد ۹۰ سالگی می‌شود.
نیروهای ترقی‌خواه، ضدجنگ و عدالت اجتماعی در سراسر جهان به گرامی‌داشت زندگی یکی از متنفذترین و مهم‌ترین رهبران جهان ملحق خواهند شد. گرامی‌داشت و ارج نهادن زندگی و عمر او بویژه از اینرو لازم و ضروری است که قلب او تپنده او، بیش از ۶۰۰ بار توسط امپریالیسم آمریکا هدف سوءقصد قرار گرفته است.
زندگی و میراث فیدل در تاریخ و توسعه جهان می‌درخشد. فیدل بخش لاینفک از موج مبارزات ضداستعماری، آزادی ملی، و رهایی اجتماعی بود که در نیمه دوم قرن بیستم آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و کرائیب را درنورید. فیدل بخش لاینفک از سنت انقلابی و ضدامپریالیستی کوبا، تئوری و عملی است که از جمله تائینوها، هاتویی، توسان لوفرتور، سیمون بولیوار، خوزه مارتی، کارل مارکس، ولادیمیر لنین، مائو تسه‌تونگ و هوشی مین را دربرمی‌گیرد.
برخلاف نظر بعضی‌ها، فیدل از کوبا و تاریخ فرانرفته است، بلکه بطور تغییرناپذیر و ارگانیک با ژرف‌ترین آرمان‌های مردم کوبا و تقاضاهای زمان پیوند دارد. فیدل به جهان تعلق دارد. او بالاتر از زندگی یا خارج از آن نیست. گوشت و خون، مغز و استخوان، او نمونه بهترین سنت‌های بشریت است.
زندگی او تبلور مبارزه استثمارشده و ستم‌دیده است، همانطور که مومیا ابوجمال زندانی سیاسی ایالات متحده بخوبی بیان کرده فیدل بنحو کاملی «قدرت تاریخی آن‌ها را برای دگرگون ساختن واقعیات ملالت‌آور ما» نمایندگی می‌کند.
اهمیت فیدل از مرزهای جغرافیایی کوبا فراتر رفته است. انقلاب کوبا، از بدو پیدایش خود به مبارزه جهانی برای عدالت، توسعه اجتماعی و حرمت انسان کمک‌های ارزشمندی داده است. کوبا تحت رهبری فیدل میراث بی‌همتایی از انترناسیونالیسم و انسان‌دوستی را بوجود آورده، کلمات ابدی خوزه مارتی را متبلور ساخته: «میهن بشریت است، بشریت میهن است.» بعنوان مثال، در آفریقای جنوبی بیش از ۲۰۰۰ کوبایی برای شکست دادن رژیم نژادپرست آپارتید در آفریقای جنوبی جان باختند. ماندلا هرگز فراموش نکرد. پس از آزادی از زندان، کوبا یکی از نخستین کشورهای خارج از آفریقا و نخستین کشور در آمریکای لاتین بود که ماندلا به آن سفر کرد.
امروز این تعهد به بشریت در ده‌ها هزار پرسنل پزشکی و آموزگار کوبایی منعکس است که در سراسر جهان خدمت کرده و خدمت می‌کنند. این خدمت، آن‌ها را در نبرد در سنگرها علیه بیماری و بیسوادی، از نبرد علیه شیوع ابولا در غرب آفریقا تا نبرد با چالش‌های دیگری که در آفریقای جنوبی در برابر بهداشت عمومی قرار دارد، می‌ببند. به‌همین اندازه مهم، آموزش کادرهای پزشکی از آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین و کرائیب و همچنین از آمریکای شمالی (از جمله از جوامع سیاه‌پوستان در بزرگ‌ترین شهرهای ایالات متحده) در کوباست.
فیدل زمانی‌که در ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ گروهی از مردان و زنان دلاور را در حمله به پادگان مونکادا در شهر سانتیاگو دِ کوبا، و حمله به پادگان کارلوس مانوئل دِ سسپدس در بیامو رهبری کرد-عملیات ناموفق اما دلاورانه برای سرنگون کردن کردن فولخنسیو باتیستا، دیکتاتور دست‌نشانده آمریکا- فقط ۲۶ سال داشت. مونکادا کاتالیزور مبارزه انقلابی برای آزاد‌ساختن کوبا از بردگی ایالات متحده و کسب استقلال واقعی شد. از پیروزی انقلاب کوبا در ۱ ژانویه ۱۹۵۹، فیدل تعهد خلل‌ناپذیر به عدالت، حرمت و استقلال را نمایندگی کرده، مقاومت کوبا در برابر نسل‌کشی اقتصادی، محاصره تجاری و مالی ناعادلانه تحمیلی واشنگتن را به جزیره رهبری کرده است.
کلمات قادر نیست معنی فیدل یگانه را بیان کند. با در اهتزار نگه‌داشتن پرچم‌های سوسیالیسم، عدالت، صلح، انترناسیونالیسم و حرمت انسان، انقلاب کوبا تحت رهبری فیدل نشان می‌دهد که جهان بهتری ممکن است. در ۱۶ اکتبر ۱۹۵۳، پس از حمله به مونکادا، فیدل در دادگاه دیدگاه خود را درباره استقلال ملی و عدالت اجتماعی بیان کرد و اعلام نمود: «مرا محکوم کنید، مهم نیست، تاریخ مرا تبرئه خواهد کرد.» از زمان بیان آن کلمات تاریخی و رویداهایی که رخ داده، در جهان مملو از چالش‌ها و خطرات شدید، تاریخ نه تنها فیدل را تبرئه کرده بلکه حقانیت معنی میرات زندگی او را نیز نشان داده است.