سال گذشته با چهارتن از اعضای خانواده ی این مرد جوان ، شهرام احمدی ، ملاقات کردم . خسته و کوفته از دوندگی های بی حاصل . پدر پیرش دیگر توان راه رفتن نداشت . خواهر و برادرش هم دست کمی از پدر نداشتند . اما زن جوانی همراهشان بود که چشمهایش بدنبال روزنه ای برای حفاظت از عشق بود .عشقی که سالهاست در زندان محبوس و دور از دسترس است .
با اینکه دیدن این تب و تابها و استرس کمر شکن ، به نوعی یادآور همه ی بدو بدوهای هفت ساله ی خودم بود ، اما بیش از هر چیز به مادر این پسر جوان فکر کرده و میکنم . زنی که کوچکترین فرزندش ، همان که ته تغاری میگوییم را در یک شب تاریک و سرد ، پشت دیوارهای سنگی زندان از دست داد . این زن تاب نیاورد و پس از اعدام بهرامش زمینگیر شد . بهرام 19 ساله . اکنون با خطر اعدام شهرامش روبروست . لابد هر شب که چشمهایش را میبندد تا از شر فکرهای مزاحم خلاص شود یاد جمله هایی میافتد که در خانه اش زیاد تکرار میشود . جملات حقوقی و ماده و قانون . از آن حرفهای سخت و سنگین هیچ نمیفهمد . اما میداند معنی این تب و تاب چیست . یک جمله : شهرام در چند قدمی اعدام است . این جمله به زبان کردی در سرش میپیچد . صدای گرومب گرومب قلبش را میتوانی بشنوی وقتی به سینه میکوبد .کاش اینقدر بی مهری گسترده نبود . کاش انسان ارزش داشت . کاش میشد این زن را از شکنجه ی اعدام دومین جوانش رهاند . راهی هست ؟ میگویند ماده ی فلان و تبصره بهمان . میگویم اینها را پیش از این آزموده ایم . بی فایده است . قضات و دیگر مسئولان در برداشت و تفسیر ماده ها و تبصره ها ازادند و حتما برداشتی میکنند که درها برای شهرام و دیگر محکومین بسته بماند . آنان اگر میخواستند تفسیر به نفع متهم بکنند حکم اعدام صادر نمیکردند . امضایشان پای دستور کشتن جوانی گذاشته نمیشد . گمانم تنها چاره در این است که همه مان یکصدا بگوییم نه به اعدام . از هر راهی برای اعتراض به اعدام استفاده کنیم . هر قدمی را برداریم تا طنابی از گردنی باز شود . هر چوبی لای چرخ ماشین اعدام برود برابر است با نجات یک انسان . رهایی از شر دیو اعدام همراهی میطلبد و همبستگی . عزم ملی . همه ی مردم باید به این نتیجه برسند که زیان اجتماعی اعدام بیشتر از منفعتی است که عده ای از آن میبرند . اعدام رسم کهنه ای است که باید به تاریخ بسپریم . ما در هزاره سوم زندگی میکنیم و میدانیم که اعدام نشانه ی بربریت است . نه به اعدام . چه با چوبه دار چه به شکل خاموش .