جعفرعظیم زاده، فعال کارگری که در اعتصاب غذا به سر می برد، در پی وخامت حال به بیمارستان منتقل شده است، نوشتار پیش رو روایت دست اول دیدار یک فعال صنفی معلم با آقای عظیم زاده در بیمارستان است.روایت قاسم فلاح، معلم اهل اسلامشهر که به دیدار جعفر عظیم زاده رفته است را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛
شنیده بودم که او در بیمارستان سینا بستری شده است. به همین خاطر امروز صبح عزم خود را جزم کردم که بروم و او را ملاقات کنم. در برخورد اولیه علی‌رغم ضعف و بی‌حالی شدید که در اثر ۵۲ روز اعتصاب غذا حسابی لاغر شده بود. او با بی‌حالی شدید از جایش بلند شد و من را در آغوش گرفت و از آمدن یک معلم بر بالینش بسیار خوشحال شد.در این مدت کم ملاقات (شاید ۱۵ دقیقه) او هم‌چنان از ادامه کار خود مبنی بر اعتصاب غذا بطور نامحدود حرف می زد. مقاومت او واقعا ستودنی است. نمی دانم کار او درست است یا نادرست. از یک طرف او راهی رفته است که به حق درست است. دفاع از حقوق چند میلیون کارگر که توسط کارفرماها در حال نابودی یا استثمار است و دفاع از خود برای برداشته شدن اتهام امنیتی و از طرف دیگر جان خودش در خطر است. کبد و کلیه هایش آسیب دیده است. هر آن احتمال خطر سکته مغزی یا قلبی وجود دارد.اینجاست که بین دو واقعیت قرارمی گیریم. واکنش حکومت هم نسبت به اعتصاب او تا الان بی نتیجه بوده است. نهادهای حکومتی ظاهرا از جامعه معلمین بیشتر از جامعه کارگری حساب می برد. آقا جعفر با اون حالش برای من تعریف می کرد که علت این موضوع این‌ست که شما معلمین انسجام بیشتری دارید. روحیه بالای او مرا به وجد می آورد.