حکومتگران غارت می کنند وکارگران شلاق می خورند .
پراکنده گی مبارزات کارگران وتفرقه موجود در بین فعالین کارگری ونهاد ها واحزاب مدافع کارگران وبد بینی وبی توجهی به تلاش های هزینه دهندگان راه دفاع از حقوق کارگران واز همه بدتر گسترش سو ظن نسبت به رهبران کارگری عملگرا وشناخته شده ، فرصت سرکوب را برای حکومت به این شکل عریان فراهم اورده است. حکومت در سال های گذشته جرات نمی کرد که کارگران را علنی شلاق بزند. احکامی صادر کرده بود، ولی اجرا نکرده بود. قدرت دشمنان ما کارگران ایران در پراکنده گی وخود خواهی های ماست . کارگران متحد همه چیز کارگران متفرق هیچ چیز .
تهمت زدن به کارگران بلا کشیده وهزینه داده ومعلمان استوار واتحادیه گرا وسعی در بی اعتبار کردن رهبران کارگری از وسایلی است که حکومت جمهوری اسلامی از ان به خوبی بهره برده است. جنبش کارگران ایران مبارزات مزد بگیران ایران نیاز به اتحاد وهمبستگی همه دلسوزان این پیکار ها دارد .متاسفانه گروهی از فعالان کارگری ، حزب گرایی وگروه گرایی وسکتاریسم را به اصل مبارزه ترجیح می دهند. در نتیجه کارگران هم در این تشتت ارا گرفتار می شوند. حضور عوامل پنهان حکومت در این تفرقه اندازی ها نقش جدی در بین فعالین مختلف جنبش های کارگری ودیگر مبارزات مدنی ومطالباتی در داخل وخارج از کشور دارد. کارگران شلاق نخواهند خورد اگر، ما پیکارگران طبقه کارگر ومزد بگیران ایران هم صدا شویم ووحدت عمل مشترک را بر تفرقه گرایی ترجیح دهیم.
منصور اسانلو
کمپین معیشت
صندوق رای ازاد ودموکراتیک
