
به گزارش «زیتون» امضا کنندگان این طومار، افرادی از همه کشورهای جهان هستند که در جریان سرنوشت او به عنوان یک فعال سیاسی ایرانی قرار گرفته اند.بهاره هدایت در جریان اعتراضها به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ بازداشت و به ۹ سال زندان محکوم شد. تابستان سال ۹۴ با وجودی که انتظار میرفت او با اجرای یک ماده از قانون مجازات اسلامی آزاد شود اما مسئولان زندان اوین به وی اعلام کردند که یک حکم حبس تعلیقی مربوط به سالهای پیش در مورد او به اجرا گذاشته شده و وی باید دو سال دیگر حبس را تحمل کند.
قوه قضاییه رژیم «فقاهتی» در واکنش به نامهها، اتهامات جدیدی را علیه هر سه آنها به عنوان «تبلیغ علیه نظام» مطرح کرد. به این ترتیب، شش ماه دیگر نیز به حکم هدایت افزوده شد و مجموع حبس او به ده سال افزایش یافت.
بهاره همچنین طی نامهای جداگانه به دانشجویان میگوید: «میانمان حصار افکندهاند، اما در این سر هنوز هوای آن همه یار دبستانی است که دست در دست هم خواندیم و یاد مشتهای گره کرده و فریادها است که از گلو برکشیدیم که عشق میان ما را هیچ خشت و آهن و سنگی دیوار نمیتواند بود. اندوه و تنهایی را به قلب من راهی نیست.»
با وجود روحیه بالای بهاره، از نظر جسمی سختیهای زیادی در زندان برای او پیش آمده است. امین احمدیان در مصاحبهای به تاریخ دیماه ۱۳۹۲ گفت: «بهاره مشکل مزمن زنانه دارد که به گفته پزشکان هر روز که بگذرد و درمان نشود، امکان مادر شدنش را از او میگیرد.» اما او علیرغم زندان های مستمر به آینده امیدوار است: «این شب ها و روزهای کشدار، غمگین و سرد، یقینا روزی برای همیشه پر خواهند کشید… بدون شک فردای روشن را در کنار هم نفس خواهیم کشید… ما در دانشگاه و سرزمینی که آزاد و آزاد و آزاد است به آسمان آبی خواهیم رسید…. باور کنیم و آگاه و پر امید ایستاده بمانیم همچنان.»
عفو بین الملل نیز چندی پیش تجمعی در نیویورک برگذار کرد. در این تجمع نیز شعار و پوستری با عنوان « بهاره هدایت را آزاد کنید» در دست شرکت کنندگان دیده می شد.