«از رسوائی بر سر حساب های بانکی در پاناما در درجه اول بهشت های مالیاتی آمریکا سود می برند.»
این نظر «ارنست ولف» نویسنده کتاب «رسوائی های مالی بین المللی» است که در روزنامه یونگه ولت منتشر شده و ترجمه خلاصه آن را می خوانید:
پرسش- برای تقریبا تمام رسانه ها جریان حساب های بانکی برون مرزی در پاناما خبر هیجان انگیز هفته است. از نظر شما در پس این پرده چه نهفته است؟
پاسخ- کاملا آشکار است. هدف آمریکا از این مانور آنست که نشان دهد بهترین پناهگاه مالیاتی در جهان آمریکاست. وقتی اطلاعات موجود در باره اوراق پاناما را مورد دقت قرار دهیم می بینیم که در آن، در درجه اول مخالفان آمریکا هستند که سیاه می شوند- خود آمریکا اصلا مطرح نمی شود. از بانک های این کشور مطلقا نامی برده نمی شود، همچنین از کنسرن های آن. تا آنجا که من می دانم از افراد آمریکائی نیز نام برده نمی شود. آنچه در این جریان جالب است همانست که منتشر نشده است. چون با انتشار بخشی از این اوراق مالیات گریزان تمام کشورها زیرفشار قرار می گیرند که پول سیاه خود را به جای امن دیگری منتقل کنند- هیچ کدام از آنها نمی توانند بدانند که آیا نام آنها هم در فهرست هست یا نیست. این افراد محض احتیاط پناهگاه امن تری خواهند جست: ایالات متحده آمریکا.
پرسش- آمریکا همطراز با لیختن اشتاین، لوکزامبورگ و پاناما است؟
پاسخ- درست است، آمریکا در سالهای گذشته – تا حد زیادی دور از توجه عمومی – خود را بعنوان بهشت تازه مالیاتی تثبیت کرد. از آغاز هزاره سوم دولت و محافل مالی در واشنگتن جنگی را علیه، مثلا سوئیس آغاز کردند و بانک های سوئیس را مجبور ساختند از سختی رازداری بانکی خود بکاهند. افزون بر این، در سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه 100 کشور در برابر آمریکا متهعد شدند وضعیت مالی شهروندان آمریکا را در خاک خود اعلام کنند. کشورهائی که این قرارداد را امضاء نکردند عبارت بودند از آمریکا، بحرین، نااورا و وانوآتو، دو کشورکوچک در جنوب اقیانوس آرام.
ولی به موازات آن، آمریکا ایالات نوادا، دلاویر، داکوتای جنوبی و وایومینگ را بعنوان مناطقی برای افتتاح حساب های مصون از بازبینی قانونی اعلام کرد. در این ایالات رازداری بانکی قانونا بدون محدودیت است و کسانی که به آنجا پول می سپارند مجاز به تقریبا هرکاری هستند.
پرسش- آنطور که می گویند گویا اوراق پاناما نخست به روزنامه آلمانی»زود دویچه سایتونگ» رسانده شده است و این روزنامه با توجه به کثرت داده ها «کنسرسیوم بین المللی روزنامه نگاری حقیقت جو» را به یاری می طلبد. تا کنون هیچ روزنامه نگاری اطلاعی از وجود این گروه در واشنگتن نداشته…..
پاسخ- این انجمن در سال 1997 تاسیس شد و وابسته به «مرکز درستکاری عمومی» »Center for Public Integrity« (CPI) است. این انجمن از حمایت بنیاد خانواده راکفلر، بنیاد فورد، بنیاد کارنگی، بنیاد کِلوگ و بنیاد جامعه باز جورج سوروش میلیاردرمعلوم الحال برخوردار است. بعبارت دیگر: در نهایت سرنخ انتشار اوراق پاناما در دست جهان مالی آمریکاست. در واقع کل این ماجرا به سود وال استریت و صنایع مالی آمریکاست.
بعید هم نیست که سازمان های اطلاعاتی آمریکا در تدارک مقدمات این کار سهیم بوده باشند. نخستین تاثیر این واقعه آنست که بهشت های مالیاتی در سراسر جهان زیر و رو خواهند شد و پولهای فراوانی بسوی این چهار ایالت آمریکا سرازیر خواهند گشت. در نتیجه آمریکا از این طریق به ذخائر پولی عظیمی دست خواهد یافت و دلار روبه ضعف خود را تقویت می کند و خود را برای مقابله با بحران های مالی آتی آماده خواهد ساخت.
پرسش- آیا انگیزه خواباندن پول در بانک های «برونمرزی» همیشه فرار از پرداختن مالیات است؟ انگیزه های دیگری در کار نیستند؟
پاسخ- این نوع حساب ها فقط برای پنهان کردن دارائی ها و در آمد ها هستند. موسسه ای نیست که برای صرفه جوئی یا حتی گریز از پرداخت مالیات در صدد ایجاد شعبات وابسته بخود برنیاید. این را نیز همه می دانند که کنسرن های بزرگ در سراسر جهان مالیات اندکی می پردازند، آنها که زیر فشار اصلی پرداخت مالیات قراردارند کارگران و کارمندان هستند.
پرسش- برغم تمام انتقادهائی که بر انگیزه های احتمالی در پس این کارزار رسانه ای پنهان است، آیا افشا شدن این حساب ها بسود مالیات پردازان نیست، تا دست کم بخشی از لجنزار خشکانده شود؟
پاسخ- البته افشا شدن بخشی از سرقت ها مفید است. اما آنچه که در نهایت صورت می گیرد این است که تبهکاری تلاش می کند برای منحرف ساختن اذهان از خود، انگشت بر آلودگی تبهکار دیگری بگذارد. آنچه مسلم است این است که گناهکاران واقعی که موجب پیدایش هرج و مرج مالی شده اند، یعنی موسسات بزرگ و صنایع مالی وال استریت مصون خواهند ماند!
اطلاع: Ernst Wolff نویسنده این کتاب است:
Raubzugs« »Weltmacht IWF – Chronik eine( صنودق بین المللی پول قدرتی جهانی- تاریخچه یک غارت)