متن کامل نامه در زیر از نظرتان می گذرد:
شورای محترم حقوق بشر سازمان ملل،
در شرایطی که رئیس جمهور مدعی تعدیل و تدبیر و امید و … امروز با کاشتن نهال درختی، آن هم در کاخ ریاست جمهوری، خود را طرفدار محیط زیست نشان می دهد، در حالی که حتی زحمت رفتن از کاخ را هم به خود نمی دهد … آری، در همان زمان اجرای این نقش مضحک و تهوع آور با تمام قوا از اعدام و سرکوب و قلع و قمع جوانان و مردم این سرزمین دفاع می کند!؟ در حالی که طبق آمار رسمی خودشان آمار اعدام های سالانه، اگر بیشتر نباشد کمتر از تعداد اصله درختان قطع شده نیست… چرا نباید چنین نمایشاتی، کاشتن درخت!، چندش آور و مضحک باشد…؟؟
شورای محترم حقوق بشر
به عنوان یک زندانی که هر روز شاهد فجایع، تعدیات و تجاوزات به انسان های محکوم در زندان هستم، اعلام می کنم که همین امروز در سایه همان درختی که روحانی می کاشت، همکاران دیگرش کمر به قتل و نابودی برخی از زندانیان از جمله سه تن از همبندیانمان در زندان بسته و موضوع اتهامشان را “محرمانه” اعلام می کنند. چرا که علت تنها یک کینه کشی غیرانسانی است که می خواهند برخی از زندانیان را با چاقو و سلاح های سرد دیگر زندانیان اجیر شده، برای عبرت زندانیان دیگر به قتل برسانند و آن را طبق معمول دعوا و نزاعی شخصی و خصوصی و یا سکته قلبی ( مغزی ) و یا استفاده از قرص و … قلمداد کنند و حال آنکه موضوع تنها حمایت زندانیان از شورای حقوق بشر و گزارشگر ویژه آن دکتر احمد شهید بوده و غیر از آن، در شرایطی که پنج سال است در زندان بسر می برند، هیچ اتهام دیگری وجود ندارد.
لذا به عنوان یکی از هم بندیان آنها، نسبت به توطئه ای که برای این زندانیان، آقایان ایرج حاتمی، فرید آزموده و بهزاد ترحمی چیده اند، اکیدا هشدار می دهیم که جان ایشان به واقع در خطر است و مسئول شماره یک، در هر اتفاق احتمالی، در وحله اول قوه قضاییه، و تحت امر آن رئیس زندان گوهردشت(رجایی شهر) می باشد چرا که قبلا هم در تاریخ ۱۵ آذر ۹۴ با اجیر کردن زندانیانی به آنها حمله کرده و بعد با تهدید سلاح های سرد حتی سر و صورتشان را با سیگار سوزانده بودند تا دیگر هیچ اعتراضی به شرایط غیرمنصفانه دادگاه ها و زندانشان نکنند.اینجانب پیشاپیش اعلام می کنم که چنانچه در روزهای آینده من و یا برخی دیگر از همبندیان ایشان هم با اتهامات “محرمانه” و یا شورش و اغتشاش در زندان مواجه شدیم، منظور تنها اعتراض به این بی عدالتی ها و اجحافاتی است که در حق زندانیان بدون هیچ مرجع تظلم خواهی، اعمال می شود که حال نوبت این سه زندانی است. لذا مصرانه از همه مجامع و نهادهای حقوق بشری و به طور خاص شورای حقوق بشر ملل متحد می خواهم که نسبت به این فاجعه احتمالی ساکت نباشند که این سرنوشت ما و همه زندانیان دیگر هم خواهد بود.
با تشکر سعید ماسوری – زندان گوهردشت کرج
رونوشت: دبیر کل سازمان ملل متحد و عفو بین الملل