دوستان عزیز! ما جماعت ستم دیده که در این سی و هفت سال حکومت اسلامی ، مورد ظلم و تحقیر و نابرابری و فقر و بسیاری مسائل که خودتان میدانید ، قرار گرفته ایم ، در واقع اکثریت خاموشی هستیم که در زمان انتخابات (مخصوصا بعد از سال 76) به دو دسته تقسیم میشویم ! عده ایی از ما موافق رای دادن به اصلاح طلبان و شرکت در انتخابات حکومتی میشویم و توجیه و استدلال خاص خود را داریم که باید از فرصتهای انتخاباتی استفاده کرد و با انتخاب بد در واقع از ورود بدتر جلو گیری کرد ! و عده دیگری که معتقد است اینها نمایش انتخاباتی است و انتخابات واقعی نیست (نظارت استصوابی و شورای نگهبان در واقع محتوای انتخابات حکومتی را بی معنی میکند) و شرکت کردن در این نمایش های مسخره ، باعث مشروعیت دادن به نظام و تحکیم و تثبیت پابه های دیکتاتوری مذهبی میشود ! این هر دو دسته و هر دو اعتقاد در واقع متعلق به یک گروه بزرگ اجتماعی است که اکثریت مطلق مردم( ، کارگران ، کارمندان ، معلمها ،دانشجویان، زحمتکشان و مزد بگیران و در واقع تمام ایرانیانی که از رانتهای حکومتی بی بهره هستند) را تشکیل میدهند و خواسته ها و آرزوهای مشترک و منافع و علایق مشترک دارند و در واقع همگی ما خواستار دمکراسی ، حقوق بشر و آزادیهای مدنی و رفاه اجتماعی هستیم !
پس یادمان باشد ما شرکت کنندکان و تحریم کنندگان انتصخابات حکومتی ، دشمن هم نیستیم و اختلاف چندانی هم با هم نداریم ! خواسته هایمان یکی است و دردمان مشترک است! درمان درد مشترک هم در نهایت با همبستگی هر چه بیشتر ما ،شکل خواهد گرفت! اینکه در زمان انتصخابات حکومتی هر کدام از این دو گروه با تاکتیک خاص خود عمل میکند ، نباید مانع شود تا بعد از پایان نمایش انتصخابات ، دست یکدیگر را بفشاریم و در جهت خواسته های مشترکمان ، تلاشی مشترک را آعاز کنیم! حد اقل تا انتصخابات بعدی ، ما اختلاف نظری با هم نداریم و میتوانیم همبسته و متحد باشیم!