تا چند ساعت دیگر سال نو از راه خواهد رسید . تحویل سال همواره برای خانواده ها همراه با شادی ، رخت نو و دلخوشی است . هر کس به اندازه ی توانش سعی میکند در سال نو ، لحظات خوش و سرشار از خنده را بیافریند . افسوس که صدای هلهله مردم در خوشامد گویی به سال 2016 ، در غریو فریادهای خشن جنگ طلبان و آتش افروزان محو شده . اکنون نمیتوان از ته دل شاد بود . چرا که میلیونها انسان با چشمان اشکبار به سال جدید میلادی وارد میشوند .
از بلژیک سراسر امنیتی تا پاریس غمزده ، از سوریه ویران شده تا ایزدیهای غارت شده ی عراق ، از دختران به حراج رفته توسط بوکوحرام تا کردهای سرکوب شده ی ترکیه ، از رخشانه ی افغانستان تا خانواده های اعدامیان ایران ، از خیل عظیم پناهجویان فراری از ناامنی و جنگ تا کمپ های موقت و چادرهایی که رنگ و بوی خانه را ندارند ، از گرسنگان و برهنگان تا معلولین ناشی از انفجار توپ و تانکها ، هیچکدام دلخوشی ندارند تا به سال 2016 خوشامد بگویند . و اینهمه استرس و ناامنی در سایه ی سیاست بازان و صاحبان سرمایه های بزرگ است . آنان که به میلیونها انسان به چشم توده های بی مصرف نگاه میکنند .در کنار این تصاویر گاهی خبرهایی بگوش میرسد که کورسوی امید را در دل روشن میکند . هر چند نمیتوان با خوش بینی به این اخبار نگاه کرد اما باز هم ذات امیدوار بشر را به حرکت در میاورد .
پیشاپیش ، سال جدید میلادی را به همه ی ناامیدان محکوم به اعدام تبریک میگویم و برایشان ارزوی عافیت و نجات از چوبه ی زشت دار دارم .