پدران ما در سال 1906 (1285) هنگام انقلاب مشروطيت برای برقراری مجلس (خانه ملت) چالش بزرگی را بر دوش کشيده اند.مسلما میتوان گفت در 36 سال گذشته چهره مجلس چنان مکدر شده است که در دنيای خارج از ايران به هر انتخاباتی لقب «انتخابات سياه» داده میشود و خودی ها مجلس را «طويله اسلامی» میخوانند.نمی توان فراموش کردکه سالهای نه چندان دور گذشته با «بن بست هایی» در زمينه امور داخلی و روابط خارجی مواجه بوده است. عدم توانایی رژيم در حل مشکل هایی که خود با نادانی 1400 ساله بوجود آورده است و بحران های ژرفی که در زندگی مردم کشته است طوفان درو کرده و بر همه ارکان ملت تاثير گذاشته است. به ويژه زمانی که خواهان رسيدن به خواسته هایی مانند مدرنيزه شدن و سرمايه گذاری ويا رسيدن به تمدنی که در غرب جاری است دچار چنان سردرگمی هستند که از حول حليم در ديگر های هفتاد منی می افتند.
آن روز ها که «جنبش دانشجویی» (هنوز جنبش سبز تياتريزه نشده بود) راه افتاد ندایی از سوی مردم و دانشجويان شنيده شد و درخواست آزادی و آزادی انديشه به گوش ها رسيد ولی چه زود همه قشر های جامعه از مردم عادی، کارگران، شهروندان ارشد و دانشجويان همه صبرشان از چاره انديشی بسر آمده وبرخی جان خودرا به خطر انداخته و با پليس و ساير ارگان ها به مقابله ايستادند. جوانان و زنان با عصبانيت خروش خودرا نسبت به دخالت های بيجای مذهب در امور خانوادگی و زندگی خصوصی ابراز داشتند.
روزانتخابات روز تعيين «سرنوشت» است ووظيفه تک، تک مرد و زن ايرانی است تا با بدعت گذاشت و حرکت معنی دار به اين مسئله خاتمه بدهد. با اميد به اينکه نقطه عطفی در چرخش جامعه تشنه «آزادی» ايران به جامعه مدنی که در آن امور حکومت از مذهب جدا وباهم مخلوط نشده باشد بوجود بيايد.
در دنيای متمدن ودموکراسی وظيفه هر فرد است تا اجازه ندهد اوضاعی که به ضرر ملت است ايجاد شود. نيروی عاشق آزادی فردی (ملت) در داخل و خارج تنها وظيفه دارد در برگرداندن استقلال و آزادی و اقتدار ملی به آغوش ملت تلاش نمايد. اين ميسر نيست مگر با تحريم های ملی عليه دولت حاکم و رژيم اسلامی.
در اين برش از زمان که انتخابات گسترده ای در جريان است و سيد علی التماس میکند تا همه مردم در آن شرکت کنند، بزرگترين ضربه عدم شرکت در انتخابات و تحريم آن است.
پيام روشن و آشکار مردم ايران که ندای بستن راه مذهبيون در اداره مطلقه امور را در بر دارد از اينراه به جهانيان خواهد فهماند اين رژيم شايسته حکومت بر ملت شريف ايران نيست.
اين وظيفه سنگين بردوش همه ايرانيان بيرون ودرون فشار زيادی وارد میکند؛ آن زمان که تمام راه ها بسته میشود اگر انتخابات تحريم شود و رایی به صندوق های رژيم ريخته نشود به احتمال برای هميشه راه رسيدن به دروازه های تمدن که به دست رژيم قفل و ساروج اندود شده است باز خواهد شد.
نيروی قوی آزادیخواهی، داخل و خارج هردو بايستی سخت تلاش نمايد تا استقلال همگانی و اجرای قانون، قانونی که نگاهبان آزادی برپايه سنت های چندين هزار ساله و تاريخی ايران و ملت شريف ايران باشد به جامعه برگردد. تاريخ به روشنی تاکيد بر آن دارد که ايران هميشه در سايت درايت و مديريت افراد تحصيل کرده، کارکشته و تجربه ديده و لايق و متخصص توانسته مشکل های چندين ساله اقتصادی، سياسی و فرهنگی وتاريخی را پشت سر بگذارد.
تفرقه به ديگران به ويژه به دشمنان سوگند خورده ايران و عوامل دست نشانده آنان اجازه خواهد داد تا رسيدن مردم به قله های شکوه و آزادی را سد کنند. هيچ کوهنوردی به تنهایی قادر به حمل همه وسايل رفاهی به قله کوه نيست لازم است کسی طناب را برای کوهنورد ديگر نگاه دارد. بياييد طناب را برای همديگر وبرای ملت، ملتی که گول خورده است نگاه داريم.
از زندگی قارچ گونه پرهيز کنيد و از جمله شهروندانی که از ريشه ديگران آويزان شده اند نباشيد. با خويشتن و با ملت راستی کنيد، که قدرت در درستکاری و راست کرداری است. راستی کن که راستان رستند، راستان در جهان قوی دستند.
زمان آن فرا رسيده تا شعار های توخالی را با افکار سازندگی و پيشرفت و ترقی کشورمان جايگزين کنيم. اينده کشور در دست های ملت است. فراموش نکنيد برداشتن قدم درست امرووز به راه حل مسالمت آميز حل سريع بحران موجود منتهی خواهد شد.
هنگامیکه رای میدهيد اهميت و عظمت و استيلای رژيم و تعالی رژيم آخوند را به اين غاصبان پيش کش میکنيد. بياد بياوريد که هميشه ايران و نه اسلام مهد تمدن و نقطه عطف آزادی بوده است. «به ايران فکر کنيد. تنها به ايران فکر کنيد».
جامعه امروز ايران به ويژه جوانان وبانوان و اکثريت خاموش نقش بنيادی را در جامعه بازی میکنند. بيایی با جنبش غير قابل برگشت حقوق مدنی مردم وايران را تضمين کنيم. در آن لحظه حساس و حياتی که رژيم انتظار دارد صف صندوق های رای را به رخ جهان بکشد را در يک تحول بی امان و اعلام نشده خالی بگذاريد. تحريم کنيد. تحريم اين رژيم را میترساند. با اينکار حقوق مردم را تضمين میکنيد.
به قانون فکر کنيد و در آن لحظه حساس و حياتی برای رژيم آخوند با صلح آميز ترين تحريم «انتخابات» را تحريم کنيد.
هميشه بياد داشته باشيد تا قدم درست برداريد. عقربه زمان را نمیتوان به عقب کشيد.
امروز میخوانيم «زمانی که به گذشته نگاه میکنيم، آينده ايران را میتوان ديد» آری آنچه پيش از يورش وحشيانه اسلام سال 1979 بوده فردای ايران است. به آن فکر کنيد.
ح-ک