خطاب به احمد شهید ،
اینجانب مسعود عرب چوبدار که قریب به سه سال است که در زندانهای جمهوری به اصطلاح اسلامی برای بار پنجم به سر می برم را حتما می شناسید. با توجه به اتمام دوران محکومیت خود هم اکنون مسئولین مرتبط حتی بیماری هایم را نادیده گرفته و تازه شروع به تهدید نمودن اینجانب در مورد دستکاری در پرونده و روال معمول آزاد شدن از زندان نموده اند.
فعلا در زندان رجایی شهر که بیشتر به گورستان شباهت دارد به سر می برم. از دسترسی به داروهایی که به آنها نیاز مبرم دارم جلوگیری به عمل آمده و قسمت عمده این داروها به سرقت رفته است. ازآنجایی که در این کشور دکل نفتی هم یک شبه ناپدید می شود گم شدن داروهای من چیز ناچیزی است.
بیماری من از نوع نورولوژی بوده که در اثر شکنجه های ماموران امنیتی در بازداشتگاه سپاه برای بنده اتفاق افتاده و با مرگ دست و پنجه نرم می کنم.
به دلیل بی توجهی و عدم رسیدگی ها در خصوص این قضایا به ناچار دست به اعتصاب غذا و دارو می زنم و چنانچه این وضعیت تا چند روز آینده ادامه پیدا کند اعتصاب را به صورت خشک یعنی عدم استفاده از مایعات ادامه خواهم داد.
جناب اقای احمد شهید سعی کردم به صورت مختصر موارد بسیاری از ستم هایی که به من در این سیستم روا داشته شده است را به شما بازنمایی کنم. شاید من هم همانند دوستانم شاهرخ زمانی، افشین اسانلو، محسن دگمه چی، منصور رادپور و ... توسط این جلادانی که در هر شکل و لباسی ظاهر می شوند به آرامشی ابدی دست یافتم.
به امید روزی که در این سرزمین و وطنم حقوق بشر معنی واقعی خود را بیابد.
مسعود عرب چوبدار زندانی سیاسی سالن 12
گورستان زندگان - فراموشگاه رجایی شهر