شب دوشنبه، ۹ آذر، دانشجویان ساکن کوی دانشگاه تهران در اعتراض به خصوصی‌سازی نهادهای دانشگاه و مشکلات صنفی، مسئولین دانشگاه را به چالش کشیدند.در یکی از گزارش‌هایی که “زمانه” دریافت کرده، آمده است: جلسه‌ای که دوشنبه شب در کوی دانشگاه تهران با حضور معاونت دانشجویی، مسئول انفورماتیک دانشگاه، رئیس خوابگاه‌های دانشگاه تهران و معاونت مالی اداره خوابگاه‌ها برگزار شد، صحنه اعتراضات وسیع دانشجویان به عملکرد مسئولین و
مشکلات عدیده صنفی بود. در این نشست دانشجویانی که از استمرار مشکلات صنفی به ستوه آمده بودند به بیان جزئیات مشکلات خود پرداختند. از جمله مواردی که در این جلسه مطرح شد کیفیت نامطلوب غذای سلف دانشگاه، واگذاری زمین‌های کوی دانشگاه به پردیس دانشکدههای فنی، وضعیت اسفناک و محدود کردن سرعت اینترنت، افزایش هزینه‌های خوابگاه و دانشگاه، و نیازهای بهداشتی و درمانی از جمله احداث درمانگاه در کوی دانشگاه و غیره بود.
صحنه‌ای از اجتماع اعتراضی دانشجویان ساکن کوی دانشگاه تهران در شامگاه ۱۸ بهمن سال گذشته. موضوع این اعتراض افزایش هزینه‌ها و کاهش ظرفیت خوابگاه‌ها، محدودیت ساعات تردد و اعلام ساعت خاموشی در شب برای دانشجویان بود.
بنابر این گزارش دانشجویان معترض با پلاکارد‌هایی با مضامینی مانند نقض قانون اساسی، تهدید فعالین دانشجویی و فشار برآنان، کالایی سازی آموزش و… خشم خود را نسبت به نابسامانی‌ها و به قول خود “چوب حراج زدن به اموال دانشگاه” نشان دادند. یکی از مواردی که دانشجویان شدیداً به آن معترض بودند احضار هفت دانشجو از جمله یکی از اعضای شورای صنفی، به کمیته انضباطی بود. همچنین در ادامه جلسه دانشجویان اعلام کردند که دکتر نیلی، ریاست دانشگاه باید در میان دانشجویان حاضر شود و به مطالبات آنان پاسخ گوید.
در گزارش‌های دریافتی از دانشجویان ذکر شده که اعتراضات دانشجویان کوی دانشگاه تهران از ۱۸ بهمن ماه ۹۳ آغاز گشته و پس از گذشت نزدیک به یک سال، تا به امروز پاسخ قانع کنندهای از سوی مسئولین شنیده نشده است. دانشجویان در صددپیگری خواسته‌هایشان هستند. آنان اعلام کردند، با توجه به شایعات مطرح شده در باب کارتی شدن سرویس‌های دانشگاه، به طور فعال مانع این کار خواهند شد. آنان تصمیم گرفتند روز سه‌شنبه ۱۰ آذر در ساعت ۸:۳۰ صبح در مراسم راه‌اندازی دستگاه‌های کارت‌خوان اتوبوس‌های سرویس، در مقابل کوی دانشگاه، که اعلام شده بود با حضور ریاست دانشگاه، دکتر محمود نیلی و ریاست بانک تجارت برگزار می‌شود، حضور می‌یابند و از این کار جلوگیری می‌کنند.
پس از جلسه شب دوشنبه، دانشجویان کوی دانشگاه نامه سرگشاده‌ای خطاب به نهادهای مسئول در قالب یک بیانیه تهیه کردند. آنان در این بیانیه که متن کامل در زیر می‌آید، به روند خصوصی‌سازی آموزش عالی اعتراض کردند و خواستار توقف این روند شدند.
روز سه شنبه تعدادی از دانشجویان همانطور که اعلام کرده بودند با تحصن در مقابل سرویس‌های اتوبوس دانشگاه و هشدار به دکتر نیلی و رئیس بانک تجارت که در راه مراسم بودند، اخطار دادند که هر نوع محدود سازی سرویس‌ها با واکنش دانشجویان مواجه خواهد شد. در پی این تحصن دکتر نیلی برنامه خود را تعطیل کرد و فرستادگان بانک تجارت نیز یک به یک کوی دانشگاه را ترک کردند و آیین افتتاح ناتمام ماند.
عکسی دیگر از گردهمایی دانشجویان
متن کامل بیانیه دانشجویان کوی دانشگاه تهران
ما دانشجوییم!
ما دانشجوییم و عرصه دانشگاه هر روز بر ما تنگ‌تر می‌شود. هر روز که می‌گذرد داشته‌هایی که روزگاری حق طبیعی شمرده می‌شد از ما سلب می‌شود و بعد به شکل کالایی دوباره به خود ما فروخته می‌شود. کار به جایی رسیده است که گویا خود ما نیز فردا در بازارِ رابطه دانشگاه و تجارت فروخته خواهیم شد.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و آنچه ما را بر آن داشت تا بعد از ماه‌ها پیگیری و اعتراضات متوالی صنفی همچون ۱۸ بهمن، ۱۸ اسفند، ۱۹ مرداد و البته ماه‌ها تحمل تهدید و فشار، مستقیم با مردم و مسئولان سخن بگوییم، چیزی نیست جز انبوه مصائبی که با چوب حراج زدن بر دانشگاه بر ما هجوم آورده است. این بذل و بخشش دانشگاه و آموزش عالی به بخش خصوصی به دست همان کسانی انجام می‌گیرد که قاعدتا باید اولین حامی و پشتیبان ما باشند. یعنی وزارت علوم و صندوق رفاه دانشجویی. اما افسوس که این دو نهاد پیش و بیش از همه به هستی ما که همان نهاد دانشگاهِ رایگان است حمله ور شده‌اند.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و ماه‌هاست تنها و تنها به دلیل خواستن حقوق اولیه خود که بنابر نص صریح قانون اساسی باید بی چون و چرا به آن دسترسی داشته باشیم یعنی بهداشت، اسکان، تغذیه و آموزش رایگان، زیر ضرب نهادهای امنیتی و فشارهای حراست منکوب شده‌ایم.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و به تمام کسانی که مستقیم و غیر مستقیم در این وضعیت اسفناک دخیل بوده‌اند هشدار می‌دهیم. روند کنونی حاکم بر اقتصاد کشور یعنی تعدیل ساختاری و خصوصی‌سازی افسار گسیخته که نمود آن را در دانشگاه به شکل برون‌سپاری و باز کردن پای شرکت‌های پیمانکاری به آن می‌بینیم، تنها و تنها به یک نتیجه می‌انجامد و آن تبعیض فاجعه‌بار در امکان بهره‌مندی از حق آموزش رایگان و تبعات ناگوار ناشی از آن است. وزارت علوم با سیاست بومی‌گزینی فرزندان مستعد این کشور را از حضور در بهترین دانشگاه‌های کشور باز‌می‌دارد با این بهانه که دوری از خانواده باعث مشکلات متعدد و افت تحصیلی دانشجو می‌شود، ولی همین دانشگاه تهران در جایجای کشور نظیر جزیره کیش پردیس‌هایی راه‌اندازی می‌کند که پرداخت شهریه آن‌ها فقط در توان قشر ثروتمند جامعه است. آیا افت تحصیلی و آسیب اجتماعی مختص افراد طبقه‌ی مستضعف جامعه است و قشر مرفه دچار آسیب نخواهند شد؟
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و چیزی جز بنیادی‌ترین و بدیهی‌ترین حقوق خود را نمی‌خواهیم. گمان نمی‌کنیم غذا، خوابگاه و امکانات رفاهی رایگان و حق استفاده برابر از امکانات آموزشی خواسته چنان گرانی باشد که مسئولین اینچنین از شنیدن آن‌ها هراس دارند.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و اعلام میکنیم تا وقتی که این روند دانشجو‌ستیز ادامه دارد مقاومت ما در برابر آن هم زنده خواهد بود. تمام آنچه از ما گرفته شده است باید بی قید و شرط به ما باز گردانده شود و تشکل‌ها و شوراهای دانشجویی که با رای و نظر ما شکل می‌گیرند تنها نهادهایی باید باشند که برای ما و سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و حق داریم از بودجه‌های سنگین فرهنگی دانشگاه تهران سهمی داشته باشیم، ما حق داریم فضایی برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری داشته باشیم، ما اجازه نمی‌دهیم که فرهنگ و هنر دانشجویی به سرنوشت خانه هنرمندان دچار شود.
ما دانشجوییم
ما دانشجوییم و حق داریم در اندیشه محیط زیست رو به زوال‌مان باشیم. اجازه نمی‌دهیم که مسئولین قانون اساسی را نادیده بگیرند و منابع طبیعی که حق نسلهای آینده نیز هست را حراج کنند و ریشه درختان کهنسال امیرآباد را چون درختان چنار ولی عصر و منابع آبی را چون دریاچه ارومیه بخشکانند.
دانشگاه ملک شخصی کسی نیست و باید برای همگان باقی بماند.