فراخوان «خانواده های زمانی، پناهی و نجاتی» چنین است : روز پنجشنبه ۳۰ مهرماه،بر سر آرامگاه شاهرخ زمانی! در گورستان «وادی رحمت» تبریز گرد خواهند آمد

درود رفیق شاهرخ زمانی! ای که حتی پیکر زندانی ات نیز تیری در قلب دشمن بود! به تو افتخار می کنیم!
ای جلاد خامنه ای، زندانی کش، کارگر کش ننگت باد!
روز پنجشنبه ۳۰ مهرماه،بر سر آرامگاه او در گورستان «وادی رحمت» تبریز گرد خواهند آمد

بنابه اين گزارش ، فراخوان «خانواده های زمانی، پناهی و نجاتی» چنین است:

«دوستان ، رفقا و هم وطنان عزیز روز پنجشنبه ۳۰ مهر ساعت ۱۱ و ۳۰ دقیقه به مناسبت چهلمین روز وداع با شاهرخ زمانی در وادی رحمت تبریز بر سر مزارش گرد هم خواهیم آمد تا یادش را گرامی بداریم . با حضور خود ما را 

سربلند کنید!»

بیانیه چپ آذربایجان به مناسبت چهلمین روز جان باختن شاهرخ زمانی

گرامی داشت یاد و نام شاهرخ بزرگداشت راه و عزم اوست. او که در دامان خانواده ای مشهور به آزادیخواهی و عدالت طلبی و آگاهی به حقوق انسانی، طبقاتی و ملی خویش زاده و پرورده شد، خود نیز رهرو آگاه همین راه گشت، معنای زندگی زیبا و خوشبختی را در مبارزه علیه پلیدی ها یافت. او دریافته بود که آنچه که پشت حجاب دولت دینی فرمانروایی می کند، نظام فاسد درنده خوی و استثمارگر سرمایه سالاری است. شاهرخ در مبارزه علیه این سیستم و نظام مدافع آن جمهوری اسلامی پیگیرانه برای سازمانیابی طبقه کارگر آذربایجان و سراسر ایران کوشید، به همین جرم از سوی جلادان تبریز و تهران به زندان افتاد، علیرغم همه فشارها، تطمیع و تهدیدات پا پس ننهاد و سرانجام جان و جوانی و هستی خود در این راه پر افتخار فدا کرد.

«مرگ» شاهرخ در زندان قتلی سازمانیافته بود. اگر انسانی را بی هیچ جرم و گناهی به بند کشند، حتی مسئولیت مرگ «طبیعی» او نیز بر دوش زندانی کنندگان و زندانبانان اوست. شاهرخ را بی هیچ جرمی و گناهی از دامان پدر و مادر پیر و همسر و فرزند ربودند، سالها تحت انواع و اقسام فشارهای روحی و جسمی کوبیدند، آنگاه که از تسلیمش باز ماندند، تهدید به قتل گشت. او خود در نامه ای از زندان آشکارا درباره این تهدید به قتل «طبیعی» سخن گفته است. او سرانجام بی هیچ نشانه بیماری، به مرگی ناگهانی درگذشت. جمهوری اسلامی ایران با قتل این رهبر آگاه و شجاع جنبش کارگری ایران ضربه ای جدی بر جنبش کارگری و نهضت تهیدستان ایران فرود آورد.

قتل شاهرخ زمانی سبب تحرک بخش آگاه طبقه کارگر ایران گشته است. رژیم پاسبان جهل و پاسدار سرمایه می کوشد تاثیر اندیشه ها و دلاوری های او بر روی هم صنفان خودش را سد کند. فشار بر روی شرکت کنندگان مراسم خاکسپاری او، حبس علی فائضی پور و پیگردهای دیگر – حتی در تهران- نشانگر این تلاش های ارتجاع است. با اینهمه طبقه کارگر و زحمتکشان ایران، کوشندگان راه آزادی و عدالت اجتماعی شاهرخ را از یاد نخواهند برد. نام این کمونیست شجاع تسلیم ناپذیر سمبل تلاش برای سازمانیابی طبقه کارگر ایران است و جای آن دارد که برای ثبت نام او بر جریده عالم و تبدیل نامش به سمبل مبارزه، در چهلمین روز قتل او، این روز همچون «روز مبارزه برای تشکل های مستقل کارگری در ایران» در تقویم جنبش طبقه کارگر ایران تثبیت گردد.

شرکت هرچه گسترده تر در گردهمایی چهلمین روز کشته شدن شاهرخ زمانی از سویی تاکید بر آرمانهای دموکراتیک و عدالتخواهانه او، و از سوی دیگر سبب ناکامی رژیم دراعمال فشار بیشتر بر خانواده و یاران اوست. نگذاریم قاتلین شاهرخ حلقه سرکوب را تنگ تر سازند!
چپ آذربایجان
۲۷ مهر ۱۳۹۴
……. عکس سه شنبه های اعتراضی خبر برگرفته از سایت رادیو فرهنگ